วันต่อมา
ณ ห้องอาหารบ้านปริยากรสกุล เวลา 11.45 น.
“ทำหน้าเหมือนคนเมาแฮงค์ไปได้”
พันดาวยกมือเท้าคางจ้องฉันที่กำลังใช้ช้อนคนชามก๋วยเตี๋ยว มืออีกข้างยกมือปิดปากหาวด้วยความง่วง เมื่อคืนกว่าจะกลับถึงบ้านก็ปาเข้าไปเกือบตี 4 กว่าจะนอนหลับอีกล่อไปเกือบเช้า ในหัวมีแต่เรื่องให้คิดเยอะแยะไปหมด ยังดีนะที่วันนี้เป็นวันเสาร์อาทิตย์ วันหยุดได้นอนอยู่บ้านไม่ต้องไปเรียนหรือไปที่ไหน
“บอกว่าไม่ได้แตะของแบบนั้นเลย พูดไปห้ารอบแล้วเนี่ย” ความง่วงดูท่าจะได้รับการเยียวยา เพราะเจอพันดาวมาก่อกวนนี่แหละ
“อย่าวีนสิ...แล้วที่เขาพูดกันว่ามีรุ่นน้องไปจีบพี่เขียนจริงปะ” พันดาวขยับเข้ามาใกล้ หรี่ตามองถามด้วยความอยากรู้
“จริง”
“อุ๊ย! จริงเหรอเนี่ย ทำไมเราสวยอะไรขนาดนี้เนี่ย!” พันดาวยกมือขึ้นปิดปากหลังพูดจบ แสดงออกทางสีหน้าด้วยความตกใจ การแสดงเป็นเลิศที่หนึ่งของบ้านไม่มีใครล้มตำนานไปได้
“แล้วพี่สาวแกไม่สวยตรงไหน!”
