“ฉันไม่ได้ใส่ใจว่านายจะตอบหรือไม่ด้วยซ้ำ เอาโทรศัพท์คืนมานี่!” พูดจบร่างเล็กก็พุ่งตัวเข้ามาหา การยื้อแย่งของเราอยู่ในสายตาของกลุ่มเพื่อนที่มองมาตลอด แต่เวลานี้คนเดียวที่แอสตันให้ความสนใจก็คือคนตัวเล็กตรงหน้า
“ไม่ ลบเพื่อนให้หมด” เขาจัดการลบเพื่อนทะเลออก รวมไปถึงผู้ชายคนอื่น ๆ ด้วย
“หึงเหรอ” เขียนฝันยืนนิ่งจ้องหน้ามาอย่างเหนื่อยหอบ คำถามนั่นมันดังมากพอที่จะทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาได้ยิน เขาให้ความสนใจกับการลบทุกอย่างในโทรศัพท์ของเขียนฝันอย่างถือวิสาสะ แสดงความเป็นแฟนได้ชวนน่าหมั่นไส้ต่อหน้าทุกคน
“แน่นอนอยู่แล้วก็แฟนกัน” พูดจบก็ยื่นโทรศัพท์คืนเขียนฝันไป
“แหวะ จะอ้วกพูดคำว่าแฟนออกมาไม่หยุดเลย” เธอทำหน้าพะอืดพะอม พร้อมดึงเอาโทรศัพท์ตัวเองคืนเปิดหน้าจอไล่ดูข้อมูลในมือถือแล้วหันกลับมามองหน้าเขาอีกรอบ
“เอาโทรศัพท์มา” เสียงเล็กพูดขึ้นต่ออีกครั้งพร้อมแบมือมาตรงหน้า อะไรที่เขาทำเธอก็คงจะทำแบบ
