เถื่อน

10

“อ้าว...” กริชถึงกับหน้าเหวอ ไหนบอกไม่สนไง แล้วเจ้านายก็ไม่ได้สั่งให้เขาอยู่ต่อนี่นา ใครจะไปรู้เล่า ได้แต่เกาหัวไปมา งุนงงกับอารมณ์ผู้เป็นนายนัก รักเขาขนาดนี้ ปล่อยเขาไปทำไม คงคิดว่าเขาจะง้อล่ะสิ เจ้านายก็มีโหมดงอนเมีย อยากให้เมียง้อเหมือนกันนะนี่

“หรือแกจะหือไอ้กริช”

“ปะ... เปล่าครับ เดี๋ยวผมจะรีบไปเฝ้าคุณหยาดทิพย์เอาไว้เดี๋ยวนี้ล่ะครับ”

“รายงานฉันด้วยเป็นระยะ”

“เป็นระยะนี่กี่วันครั้งครับ” กริชถามให้แน่ใจ

“ทุกชั่วโมง”

“ฮะ!”

“หรือแกมีปัญหาอะไรไอ้กริช”

เสียงเย็นยะเยือกของเจ้านายทำให้กริชไม่กล้าหือ ก่อนจะรับคำและผละออกมา เกาหัวไปมาอีกรอบ เจ้านายอารมณ์ไหนนี่ หวงเขาห่วงเขา รักจนอาละวาดกับคนอื่นแบบนี้ยังจะปากแข็งอีก แต่พอคิดไปคิดมากริชก็อมยิ้ม เขาไม่เคยเห็นเจ้านายมีอาการแบบนี้มาก่อน อย่างน้อยตอนที่คุณหยาดทิพย์มาอยู่ก็ทำให้เจ้านายยิ้มและหัวเราะตั้งหลายครั้ง เมื่อก่อนเอาแต่หน้าเคร่ง จนใครๆ ก็กลัวเกรง

เอาวะ... เพื่อเจ้านายที่รัก เขายอมทำทุกอย่าง ตายเป็นตาย เพราะเมฆามีบุญคุณกับเขาและครอบครัวมากจนชาตินี้ก็ชดใช้ไม่หมด

หยาดทิพย์เหงาหงอยและซึมเศร้าหลังจากที่กลับมาอยู่บ้าน บิดามารดาก็ดูแปลกไปจากแต่ก่อนมากนัก แต่เธอก็ชอบให้พวกท่านเป็นแบบนี้ จากที่เคยบ่นหรือดูไม่ค่อยใส่ใจ กลับใส่ใจถามไถ่เธอเป็นอย่างดี ที่แปลกมากคือพวกท่านไม่โกรธเคืองหรือดุด่าเธออย่างที่ควรจะเป็นหลังจากเธอหายไปจากงานแต่ง แถมยังไม่พูดถึงเรื่องหนี้สินหรือบีบบังคับอะไรเธออีก

พอเอ่ยถามเรื่องจดหมาย บิดามารดาก็บอกว่าได้รับจดหมายและเข้าใจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอเห็นพวกท่านไม่ติดใจอะไรก็ยิ่งแปลกใจ

“หนูเล็กนอนเถอะลูก อย่าคิดอะไรมาก” นั่นเป็นประโยคของมารดา ทำให้เธอได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจเรื่อยมา

แต่พอเวลาผ่านไปหลายวัน พวกท่านก็มาเกริ่นเรื่องจะให้เธอแต่งงานจนได้ หยาดทิพย์ไม่อยากทำให้บิดามารดาผิดหวังอีก เธอรู้ปัญหาของครอบครัวดีถึงหนี้สินและเรื่องที่เสี่ยไกรเองก็กว้างขวางในวงสังคม จึงไม่อยากให้พวกท่านต้องวิตกกังวลหรือโดนข่มขู่จากผู้มีอิทธิพล ในเมื่อพี่สาวหายตัวไป เธอจึงมีหน้าที่ตอบแทนบุญคุณบิดามารดาไม่แตกต่างจากพี่สาว

“หนูยินดีแต่งงานค่ะคุณพ่อคุณแม่” หยาดทิพย์รับคำทันที ไม่เอ่ยถามอะไรทั้งนั้น ไม่อยากให้บิดามารดาต้องกระอักกระอ่วนใจ เมื่อเห็นบุตรสาวตอบรับ สองสามีภรรยาก็มองกันด้วยความดาดไม่ถึงว่าเรื่องจะง่ายขนาดนี้ แถมยังรู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก แต่เมื่อเห็นบุตรสาวรับคำแล้วจึงไม่เซ้าซี้อะไรอีก

ยิ่งวันแต่งงานรอบใหม่กำลังจะมาถึง เธอก็ยิ่งเครียดจนทานอะไรไม่ลง แถมยังมีอาการคลื่นไส้อาเจียนอย่างหนัก หยาดทิพย์เริ่มรับรู้ถึงความผิดปกติของตัวเองเมื่อประจำเดือนขาดหาย และยิ่งแน่ใจเมื่อเธอแอบออกไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจแล้วพบว่าตัวเองตั้งครรภ์ แต่หญิงสาวไม่กล้าเอ่ยเรื่องนี้กับบิดามารดา ยิ่งนานวันก็ยิ่งเครียด เพราะหากแต่งงานรอบนี้แล้วลูกคลอดก่อนกำหนด เสี่ยไกรคงจะฆ่าเธอกับลูกแน่ๆ หรือเธอจะหนีไปดี หยาดทิพย์คิดเรื่องหนีขึ้นมา แต่ถ้าหนีคราวนี้ เสี่ยไกรคงเอาบิดามารดาเธอตายแน่ เธอเป็นห่วงลูกในครรภ์และเป็นห่วงบิดามารดาไปพร้อมๆ กัน ยิ่งทำให้เธอทานอะไรไม่ลง ใบหน้าหมองคล้ำจนคนรอบข้างนึกห่วงใย

เธอขังตัวอยู่แต่ในห้อง คิดถึงเมฆาจนแทบอยากจะร้องไห้ แต่ก็เข้มแข็งเอาไว้ เขาจะรู้หรือเปล่าว่าเธอตั้งท้องลูกของเขา หรือป่านนี้เขาจะลืมเธอไปแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจ

หยาดทิพย์ถอนใจเฮือกใหญ่เมื่อวันที่เธอไม่ต้องการมาถึง หญิงสาวนั่งมองตัวเองหน้ากระจกเงาบานใหญ่ หลังจากช่างแต่งหน้าจัดการแต่งหน้าทำผมให้เธอเรียบร้อยแล้ว วันนั้นกับวันนี้ความรู้สึกต่างกันลิบลับ ครั้งแรกที่เธอสวมใส่ชุดเจ้าสาว ตอนนั้นเป็นความรู้สึกจำยอมเพราะต้องตอบแทนบุญคุณบุพการี แม้ไม่อยากแต่ง อยากหนีก็ทำไม่ได้ แต่ครั้งนี้เธออยากหายไปจากโลกนี้เลยก็ว่าได้ ครั้งก่อนที่แต่งงานเธอปลอบใจตัวเองว่าคงเป็นภรรยาที่ดีของเสี่ยไกรได้ แต่ ณ เวลานี้ เธอบอกตัวเองว่าไม่สามารถเป็นภรรยาที่ดีของใครได้อีกแล้ว เธอไม่คู่ควรด้วยประการทั้งปวง

รอบนี้เธอนึกสงสัยเมื่อเสี่ยไกรไม่ได้จัดงานแต่งงานใหญ่โตที่โรงแรมเหมือนครั้งก่อน แต่แห่ขบวนขันหมากมาที่บ้านเธอและจัดการเรียบง่ายที่บ้านของเธอแทน แต่พอคิดดูเธอก็เข้าใจว่าเขาคงอายเลยไม่อยากจัดงานแต่งงานใหญ่โตซ้ำสองให้ถูกหัวเราะเยาะ

เสียงแห่ขบวนขันหมากดังขึ้นและยิ่งดังเข้ามาเรื่อยๆ เธออดไม่ได้ที่จะไปเปิดม่านหน้าต่างออกดู ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นคนที่เดินมากับขบวนแห่ขันหมากเป็นคนที่เธอคิดถึงทุกลมหายใจ

“พี่เมฆ เป็นไปได้ยังไง” เธอขยี้ตาไปมาเพราะคิดว่าตัวเองตาฝาด

หยาดทิพย์ไม่รอให้ใครขึ้นมาตาม เธอรีบออกจากห้องไปดูเหตุการณ์ด้านล่าง ใจก็คิดเป็นห่วงบิดามารดา เพราะเมฆาอาจจะทำอะไรรุนแรง เขาทำได้ทุกอย่างถ้าบ้าบิ่นขึ้นมา เธอรู้ดี

“พะ... พี่เมฆ” เธอเรียกเขาเสียงดังเมื่อเห็นว่าเขาพาลูกน้องมาเป็นโขยง แม้จะอยู่ในชุดที่แปลกตาเพราะไม่ได้มาหาเรื่องใคร แต่ถ้าโมโหขึ้นมาคงถล่มบ้านเธอให้ราบเป็นหน้ากลอง

สายตาของเขาเหลือบมองมาที่เธออย่างตกตะลึง ความอวบอิ่มของเธอทำให้เขาตาวาว เพียงไม่ได้เจอกันไม่กี่วัน เขาก็แทบจะคลั่งตาย เธออยู่ในชุดไทยสวยหวานน่ารักไปทั้งเนื้อทั้งตัว จนเขาหวงไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนในงานได้เห็นภรรยาของเขา

“อย่าทำอะไรคุณพ่อคุณแม่นะ” เธอโพล่งออกไปอย่างใจคิด กลัวเขาจะทำร้ายใครๆ ในบ้านของเธอ และที่เขามาแบบนี้อาจจะมาป่วนงานแต่งของเธอก็เป็นได้

“คิดว่าผัวตัวเองจะทำร้ายพ่อตาแม่ยายหรือไง” เขาพูดออกมาโต้งๆ คนที่อยู่ในงานต่างอ้าปากค้างกับถ้อยคำของเมฆา เขาร้อนใจแทบบ้าเมื่อให้ผู้ใหญ่มาทาบทามสู่ขอเธอกับบิดามารดา ก่อนหน้านี้เขาได้เคลียร์หนี้สินของครอบครัวเธอจากเสี่ยไกรเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

แต่เขากำลังงง ทำไมเธอต้องทำสีหน้าตกอกตกใจแบบนี้ด้วย พ่อแม่เธอไม่บอกเธอหรือไงว่าวันนี้เธอต้องแต่งงานกับเขา ชักจะยังไงๆ แล้ว เมฆาไม่รอให้ตัวเองสงสัยนาน รีบเข้าฉุดแขนเจ้าสาวคนสวยในชุดแต่งงานแบบไทยจักรีลากออกมาจากงาน แล้วให้หน้าที่การไกล่เกลี่ยเป็นของญาติผู้ใหญ่

ท่านรัฐมนตรีคนดังของประเทศเอาแต่ส่ายหน้ากับหลานชายของตัวเอง คราแรกก็ใจร้อนจะมาสู่ขอด้วยตัวเอง เขาเลยต้องปรามเอาไว้แล้วมาจัดการเป็นธุระให้ เพราะพ่อคนใจร้อนจะเป็นเฒ่าแก่ให้กับตัวเอง พอมาถึงบ้านของว่าที่พ่อตาแม่ยายก็ประกาศโต้งๆ ว่าเป็นผัวลูกสาวพวกเขาไปเรียบร้อยแล้ว ทีนี้เจ้าของบ้านถึงกับเป็นลม เขานี่ได้แต่ปรามไม่ให้เจ้าหลานชายตัวดีทำเสียเรื่อง ก่อนจะเจรจากันเป็นงานเป็นการ

‘ผมเป็นสามีของหยาดทิพย์ครับ เธอเป็นภรรยาผมแล้ว ตอนนี้เธออาศัยอยู่กับผมที่ไร่’

‘ตายแล้ว ไปรู้จักกันตอนไหน นี่แสดงว่ายัยหนูเล็กหายตัวไป หนีไปกับคุณนะเหรอ’

มารดาของหยาดทิพย์ซักถามหลังจากที่หายตกใจและฟื้นจากการเป็นลมล้มพับไปด้วยเรื่องราวเกิดขึ้นกะทันหัน

‘ใช่ครับ เราไปอยู่ด้วยกัน หนูเล็กไม่อยากแต่งงานกับเสี่ยคราวพ่อ หนูเล็กรักกันกับผม’

ตอนนั้นจำได้ว่าหลานชายตัวดีโกหกเป็นไฟ

‘เอ่อ... แต่ยังไงหนูเล็กก็ต้องแต่งงานกับเสี่ยไกร’

บิดาของหยาดทิพย์พูดขึ้นบ้าง เขาก็กระอักกระอ่วนใจ เพราะคนที่มาเป็นผู้ใหญ่ให้ว่าที่ลูกเขยเป็นถึงรัฐมนตรี

‘เรื่องหนี้สินทั้งหมดผมจัดการเคลียร์ให้แล้วครับ เสี่ยไกรไม่มีอะไรทั้งนั้นและจะเลิกยุ่งวุ่นวายกับคุณพ่อคุณแม่แน่นอน ไม่มีการข่มขู่หรือทวงหนี้ใดๆ ทั้งสิ้น ผมรับรอง’