เมื่อเขาต้องการ_บทที่ 3.1
970 คำ
ก็อก ก็อก เสียงเคาะประตูนำก่อนที่จะถูกผลักเปิด
“เจ้านายค่ะ คุณอินทิราค่ะ” นิวลุกจากเก้าอี้ เพื่อมาต้อนรับทันที
“สวัสดีครับ” เขาเอ่ยพร้อมยื่นมือออกไป อินทิรายื่นมือมาจับทักทายกับเขา “เชิญนั่งครับ” เมื่ออินทิรานั่งเรียบร้อยแล้ว เขาก็สอบถามเธอเกี่ยวกับเครื่องดื่ม เลขาของผู้ช่วยรับคำสั่งและขอตัวออกไป
“พี่สิงห์กำลังตามขึ้นมาค่ะ” นิวพยักหน้ารับ และเขาก็ต้องเลิกคิ้วเมื่ออินทิรา มองเขาและยิ้ม
“คุณจำกุ้งไม่ได้จริงๆ ด้วย”
อือ “เราสองคนเคยเจอกันมาก่อนเหรอครับ” ระหว่างที่รอสิงห์ ทั้งสองจึงยังไม่เข้าประเด็นเรื่องงานกัน
“ปีก่อนที่เมืองนอก” นิวก็ยังจำไม่ได้ เพราะนายสิงห์แนะนำให้เขารู้จักผู้หญิงมากมาย บางคนเขายังได้สานสัมพันธ์ต่อบ้าง แต่บางคนก็ไม่มีโอกาส หรือเธอเป็นพวกอย่างหลัง ไม่ได้สานสัมพันธ์ต่อ เขาจึงจำไม่ได้ แต่ก็แปลกผู้หญิงที่มีหน้าตาบุคคลิกโดดเด่นแบบนี้ เขาไม่คิดจะสานสัมพันธ์ต่ออย่างงั้นเหรอ นิวไม่เข้าใจตัวเอง
“ที่งานเลี้ยงเล็กๆ ที่บ้านเพื่อนชาวฝรั่งเศษ ฉันถามพี่สิงห์ว่าคุณไปไหนแล้ว เขาบอกว่าพอดีคุณมีธุระด่วนเลยต้องรีบกลับนะคะ”
นิวจำได้ทันที วันนั้นเขาได้รับข่าวร้ายของพี่ชาย เขาเลยออกจากงานเลี้ยงทันที เพื่อเดินทางกลับประเทศไทย
“อ๋อ ผมจำได้แล้ว คุณกุ้ง คุณเป็นน้องสาวของสิงห์” ตอนนั้นสิงห์แนะนำให้รู้จักกันเป็นชื่อเล่น พอเลขาของผู้ช่วย บอกว่าคุณสิงห์ขอนัดพบพร้อมกับจะพาคุณอินทิรามาด้วย นิวจึงไม่สามารถเชื่อมต่อเรื่องราวสั้นๆ ระหว่างเขากับเธอได้ ตอนที่เห็นเธอแว็บแรกเมื่อครู่ แค่คิดว่าเธอสวยมาก แต่อดีตวันวานไม่กี่นาทีนั้นเขาจำไม่ได้จริงๆ
“อย่าเรียกว่าคุณกุ้งสิค่ะ พี่นิวจำได้แล้ว ตอนนั้นพี่นิวยังเรียกกุ้งว่า น้องกุ้งด้วยซ้ำ” นิวยิ้มเล็กน้อย ก็วันนั้นเป็นการเจอกันในฐานะน้องสาวเพื่อน แต่วันนี้เป็นการเจรจาธุรกิจกัน นิวแบ่งแยกชัดเจน งานก็คืองาน ไม่งั้นเขากับสิงห์คงคุยกันที่ไหนก็ได้ แต่นี้เขาขอให้เป็นการนัดอย่างเป็นทางการ และเดี๋ยวเลขาของผู้ช่วย ก็ต้องเข้ามาจดมาทำการสรุปการเจรจาการค้านี้ด้วย
และไม่นานสิงห์ก็เข้ามาในห้องพร้อมกับเลขาของผู้ช่วย ที่มีเครื่องดื่มของแขกทั้งสองมาด้วย
แม้เป็นเพื่อนแต่นิวก็ไม่อาจอ่อนข้อกับเงื่อนไขบางอย่างได้ ซึ่งเรื่องนี้สิงห์ที่รู้จักเพื่อนคนนี้ดีก็คาดการณ์ไว้แล้ว
“ถ้าเงื่อนไขมากกว่ามาตราฐานที่กำหนดไว้ ฉันไม่อาจตัดสินใจได้ แต่ข้อเสนอของนายก็ไม่ได้ทำให้ทางเราลำบากใจหรือการร่วมมือจะเป็นไปได้ยาก แต่ฉันขอเดาว่าเงื่อนไขของนายบริษัทอื่นก็ต้องกลับไปคิดทบทวน”
“นายพูดไม่ผิด สินค้าของฉันเป็นนวตกรรมใหม่”
“ใช่ แต่ฉันสนใจความเป็นนวตกรรมใหม่ แต่ฉันก็อยากจะเตือนนายด้วยว่า นวตกรรมใหม่ มันใช้เวลาและการลงทุนที่ไม่น้อยเลย”
“ด้านสื่อต่างๆ กุ้งถนัด” สิงห์เอ่ย “และที่ตอนนี้ฉันไม่ขยับอะไรมาก เพราะฉันไม่ต้องการการถูกเลียนแบบ”
“ฉันเข้าใจ และเห็นด้วยกับแนวคิดนี้” นิวเอ่ย
“เฮ่ยยย...เอาละ วันนี้ฉันไม่คิดและคาดหวังว่าการมาคุยกับนายแค่วันเดียวไม่กี่ชั่วโมง นายจะต้องตอบตกลง วันนี้พวกเราพอแค่นี้ก่อน ออกไปหาอะไรดื่มกินกันย้อนวันวานกันหน่อยดีกว่า” สิงห์เอ่ยปิดบทเจรจาธุรกิจไว้แค่นี้ ซึ่งนิวก็เห็นด้วย
“ได้” นิวตอบรับ เขาขอเวลาสั่งงานสักครึ่งชั่วโมง และจะขับรถตามเพื่อนไป
“เดี๋ยวเจอกันนะคะ” อินทิราเอ่ยเสียงหวานก่อนเดินตามหลังพี่ชายไป
“ครับ”
สิงห์เลือกสถานที่ที่เป็นผับใหญ่ที่ต้องเป็นสมาชิกเท่านั้นที่จะเข้าได้ นิวที่ตามมาทีหลังเอ่ยชื่อเพื่อน พนักงานก็นำเขาไปยังห้องที่สิงห์และอินทิรารออยู่
“พี่นิว อยากทานอะไรเพิ่มมั้ยคะ กุ้งไม่รู้ว่าพี่นิวชอบทานอะไร” นิวมองอาหารหลายอย่างที่ถูกนำมาเสิร์ฟทันทีที่เขามาถึง
“พี่ทานได้หมดครับ”
“จริงเหรอค่ะ...พี่นิวไม่ต้องเกรงใจนะคะ เพราะมื้อนี้คนจ่ายไม่ใช่กุ้งค่ะ ถ้าพี่นิวไม่ชอบเมนูไหนหรืออยากกินอะไรเพิ่มเราก็สั่งใหม่ได้เต็มที่ค่ะ เพราะคนจ่ายคือพี่สิงห์ค่ะ” นิวเลิกคิ้วและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
“นี่ๆ ยายน้องสาว ตกลงใครพี่ชายเธอกันแน่” สิงห์อดไม่ได้จำต้องแขวะน้องสาว
“แน่นอนว่าน้องก็ต้องอยากให้พี่สิงห์เป็นพี่ชายอยู่แล้ว” เมื่อเธอพูดจบก็อดไม่ได้ที่จะหันไปส่งสายตาสื่อความให้กับนิว นิวยกยิ้มทันที ช่วงนี้ดวงผู้หญิงเขากำลังขึ้นหรือไง
เฮ่ย! เฮ่ย! สิงห์ร้องขัด “นี่ยายน้อง ตั้งแต่ที่นิวเขากลับมาเมืองไทย พี่ก็ไม่ได้คุยกับเขาเลย ไม่รู้ว่าถูกสาวไทยจับจองเป็นเจ้าของไปแล้วหรือยัง...” สิงห์หันไปทางนิว “ฉันขอเตือนนายก่อนนะ ถ้านายมีเจ้าของแล้ว ก็อย่าล้ำเส้นน้องสาวฉันเป็นอันขาด”
- ผู้เขียน
