เกร็ก นาโอะ ค่อยๆ เปิดประตูห้องเช่าให้เบาที่สุด เมื่อเขากลับมาถึงห้องเช่าก็เกือบตีห้าแล้ว เขาไม่ต้องการทำเสียงดังให้มิกะต้องตื่น แต่ประตูห้องมันเก่าเหลือเกิน เขาได้แจ้งเจ้าของห้องเช่าไปหลายครั้งแล้วว่าให้มาเปลี่ยนกลอนประตู แต่ก็เหมือนพูดไปกับสายลมก็ไม่ปาน
นาโอะเดินไปแหวกม่านเล็กน้อยเพื่อทอดสายตามองไปยังเตียงนอนขนาดสามฟุตว่ามีร่างสาวน้อยวัยสิบหกนอนอยู่หรือไม่ เหมือนทุกๆ วันที่เขากลับมาจากทำงาน มิกะยังหลับอยู่ เธอจะตื่นในอีกหนึ่งชั่วโมงเพื่อไปเรียนหนังสือ
นาโอะ เดินไปที่เดย์เบดริมผนังหน้าต่างกระจกอีกด้าน และล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนเพลีย ในห้องเช่าขนาดสี่คูณสี่ประกอบด้วยทุกอย่าง คือเตียงนอนขนาดสามฟุต โต๊ะเขียนหนังสือที่อยู่ห่างจากเตียงแค่ก้าวเดียวมีไว้ให้มิกะนั่งเรียนหนังสือ เท่านั้นยังไม่พอผนังมีราวแขวนยาวประมาณหนึ่งเมตรสำหรับแขวนเสื้อผ้าที่มีเพียงไม่กี่ชุดของมิกะรวมถึงชุดนักเรียนประจำฤดูกาลต่
