รถตู้ที่ด้านในตกแต่งน้อยที่นั่ง ซึ่งมีเพียงสองที่นั่งที่ยังสามารถปรับนอนได้ทันทีที่ต้องการเหมือนนอนอยู่บ้านไม่รู้สึกเลยว่ากำลังนอนอยู่ในรถที่กำลังเคลื่อนตัวไปอย่างต่อเนื่องตามเส้นทางหลวง มุ่งหน้าสู่บ้านพักต่างอากาศ
โดยที่คนในรถไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังถูกพาไปที่ไหน เพราะต่างก็เมามาย
กานต์ค่อยๆ เริ่มรู้สึกตัวก่อน นั่นเพราะเขาถูกจับกรอกเหล้าไม่มากแต่ด้วยความที่ไม่เคยดื่ม ย่อมนับเป็นคออ่อน แม้จะรู้สึกตัวแต่ก็ไม่สามารถเรียกสติสัปชัญญะกลับมาได้
เมื่อปากได้รูปสีชมพูระเรื่อเหมือนผู้หญิงก็ไม่ปาน ไม่ได้ถูกพันธนาการไว้แล้ว ตอนนี้ริมฝีปากเขาเผยอรู้สึกแห้งผาก ดวงตาที่ถูกปกคลุมด้วยแพขนตาดกดำค่อยๆ เปิดแต่ภาพตรงหน้าช่างพร่าเลือน กรอปกับในรถค่อนข้างมืด
ฟี้ฟี้ นอกจากเสียงลมหายใจของใครอีกคนแล้ว เขาก็ไม่เห็นอะไรอีกเลย แสงที่รอดผ่านรอยแยกของผ้าม่านตามบานหน้าต่างพอทำให้เขารู้ทิศทางของใครอีกคนที่นอนอยู่ไม่
