เด็กฝึกงานของท่านประธานร้าย

Chapter 3

Chapter 3

หวั่นไหว

PART I-DA

@ BENA คอนโด

เฮ้อ..ฉันฟัง #เพลง ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว ของ แนน วาทิยา feat. โอบ โอบขวัญ นานนับชั่วโมง ฉันฟังเพลงเดียวซ้ำไปซ้ำมา ฟังไปนั่งถอนหายใจไป คิดถึงแต่คำพูดของคุณภาคินที่พูดกับฉันในเช้าวันนี้

“ให้เธอสนใจฉันก็พอ”

“ให้เธอสนใจฉันก็พอ”

“ให้เธอสนใจฉันก็พอ”

“ให้เธอสนใจฉันก็พอ”

เฮ้อ...นี่มันอะไรกัน ทำไมคุณภาคินถึงพูดออกมาแบบนี้ ไม่สิๆ เขาคงพูดแบบไปนั้นเองแหละหรือบางทีก็คงพูดให้ฉันหายโกรธเขาที่เป็นต้นเหตุที่ทำกาแฟเลอะใส่เสื้อผ้าฉัน

แต่ฉันจะโกรธหรือไม่พอใจยังไง เขาก็ไม่มีความจำเป็นต้องมาสนใจกับนักศึกษาฝึกงานอย่างฉัน เพราะที่เขาให้โอกาสฉันได้ฝึกงานที่นี่ ก็ไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว ฉันคงต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้หวั่นไหวกับคำพูดของเขา ซึ่งระหว่างฉันกับเขามันไม่มีทางที่จะเป็นไปได้เลย ฉันมันเป็นแค่เด็กกะโปโล ถ้าจะให้เปรียบ ก็คงฟ้ากับเหวละมั้ง...คนแบบเขาจะมาสนใจฉันทำไมกัน

ฉันได้แต่ส่ายหัวให้กับความคิดฟุ้งซ่านของตัวเอง ฉันนั่งถอนหายใจมานานหลายชั่วโมง เพราะสลัดคำพูดของเขาออกจากหัวของฉันไม่ได้ซะที

ตอนนี้ ฉันกำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่คนเดียวที่คอนโด เพราะหลังจากที่กาแฟหกเลอะเสื้อนักศึกษาของฉัน ไม่สิ…มันหกราดทั้งตัวเลยต่างหาก คุณภาคินก็อนุญาตให้ฉันกลับบ้านก่อนเวลาเลิกงาน

IG GIRL-I-DA

#อยู่ในช่วงอารมณ์หวั่นไหว

ถูกใจโดย Linly – love , Namwan-Namwan และอีก 2,350 คน

แสดงความเห็นทั้งหมด 125 รายการ

BBBBBB สวยมากค่ะพี่ไอด้า

DOM-1234 สวยครับ ไอด้า

VE-5555 หูยยย สวย

Namwan-Namwan เบา ได้ เบา ค่ะเพื่อน ทำงานได้แล้ว

Linly – Love สวยจ้ะสวย ฉันอยากสวยแบบแกจังเลย ยัยด้า

GIRL-I-DA @ Namwan-Namwan @ Linly – Love เลิกงานแล้วแวะมาหาฉันที่คอนด้วยนะ

Linly – Love หล่อนไม่ทำงานหรือไงกัน

GIRL-I-DA @ Linly – Love มาถึงเดี๋ยวเม้าท์ให้ฟัง

ในระหว่างที่รอเพื่อนของฉันเลิกงาน ฉันก็นอนฟังเพลง ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหวอยู่แบบนั้น เนื้อเพลงนี้มันเหมือนกับความรู้สึกของฉันในตอนนี้เลย แต่ก็อย่างว่าแหละ เขาคงหยอดสาวๆ ไปเรื่อยๆ ตามสไตส์ผู้ชายหล่อรวย เขาจะมาจริงจังอะไรกับเด็กสาวธรรมดาแบบฉันล่ะ จริงไหม

17.20 น.

ก๊อก ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น เพื่อนของฉันคงมากันแล้ว ฉันรีบเดินไปเปิดประตูทันที

“ฮัลโหล นังไอด้า ทำไมหล่อนถึงกลับก่อนเวลายะ” เสียงยัยลี่ รีบถามขึ้นมาอย่างสอดรู้สอดเห็น ทั้งที่ตัวมันเองยังไม่ทันวางสัมภาระ กระเป๋าอะไรเลย

“นั่นสิ...มันอะไรเกิดขึ้นยัยด้า ทำไมแกถึงกลับบ้านก่อนเวลาเลิกงาน” น้ำหวานเอ่ยถามอีกคน น้ำเสียงมันอยากรู้อยากเห็นพอๆ กันกับยัยลี่

“ไม่มีอะไรหรอก พอดีว่า กาแฟหกราดเสื้อของฉัน ท่านประธานเลยอนุญาตให้ฉันกลับบ้านก่อนเวลาก็แค่นั้น”

“แล้ว...หล่อนทำอีท่าไหนยะ กาแฟถึงหกราดเลอะเสื้อตัวเองได้” ยัยลี่ มันถามฉัน พร้อมแสดงสีหน้าจับผิดฉันอยู่

“ฉันสะดุดขาตัวเองล้ม ก็…ฉันตื่นเต้นนี่หว่า” ขอโทษนะยัยลี่ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะโกหกพวกเธอ เพียงแค่ฉันยังไม่พร้อมที่จะบอก เพราะบางทีฉันอาจคิดไปเอง ฉันได้แต่ขอโทษลิลลี่ในใจ

“ช่างมันเถอะเรื่องนี้ แกไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว เรื่องที่ฉันอยากรู้มากๆ ตอนนี้ ทำไมแกถึงได้ฝึกงานในตำแหน่งเลขาท่านประธาน ? งื้ออ...ฉันอยากสลับร่างกับแกมากๆ จริงๆ ตอนนี้ ที่ต่อไปจะได้อยู่ใกล้คุณภาคิน” ยัยลี่พูดพร้อมอมยิ้มเพ้อฝันของมันไปตามสไตส์บ้าผู้ชายหล่อ

“อิจฉาแกจริงๆ เลย” น้ำหวานแสดงท่าทางอิจฉาฉันอีกคน ที่ได้อยู่ใกล้คุณภาคิน ชายหนุ่มในดวงใจของพวกมัน

PART PAKIN

@ BENA CLUB

คืนนี้ผมมานั่งดื่มกับไอ้โรมและไอ้วาโยที่คลับหรูกลางใจกรุงเทพฯ ซึ่งไอ้วาโยเป็นเจ้าของคลับแห่งนี้ และเมื่อยกเครื่องดื่มสีอำพันขึ้นดื่ม ผมก็คิดถึงหญิงสาวบางคนที่ใบหน้าของเธอหวานยั่วยวน เนื้อตัวนุ่มนิ่ม กลิ่นตัวหอมละมุน จากนั้นผมก็เผลอยิ้มมุมปากคนเดียว

“ยิ้มอะไรของมึง...ไอ้คิน” ไอ้โรมเพื่อนสนิทของผมเอ่ยถามขึ้น มันคงสังเกตเห็นผม เอาแต่ยกดื่มเครื่องดื่มแล้วยิ้มมุมปากน่ะสิ หึ!

“หึๆ” ผมไม่ได้ตอบมัน แต่กลับยิ้มชั่วร้ายใส่มันแทน เมื่อไอ้โรมมันเห็นผมไม่ได้ตอบ มันก็ไม่ได้เซ้าซี้ถามอะไรต่อ เพราะแค่มันเห็นผมยิ้มแบบนี้ มันก็รู้แล้วว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ไอ้โรมมันเป็นคนเงียบขรึม ดุดัน ตอนสมัยเรียนมันได้ฉายาเสือร้ายตัวพ่อเลยก็ว่าได้ เพราะไอ้นี่มันควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า มีแต่ผู้หญิงเข้าหามัน แต่มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่มันควง มันคบน้องคนนี้ได้สักพัก แล้วมันก็บอกเลิกเธอ ก่อนที่มันจะไปเรียนต่อต่างประเทศ หลังจากนั้นพวกเราก็ไม่เคยเจอน้องคนนั้นอีกเลย ตั้งแต่มันกลับมาจากต่างประเทศมาบริหารงานธุรกิจครอบครัวมัน มันเหมือนพยายามตามหาใครบางคนอยู่ แต่มันก็ไม่ได้บอกผมกับไอ้โยหรอกว่ามันกำลังตามหาใคร ผมกำลังคิดเรื่องไอ้โรมเพลินๆ ไอ้วาโยก็เอ่ยขึ้นมา

“ได้ข่าวว่ามึง รับเด็กฝึกงานมาเป็นเลขาเหรอวะ” ไอ้วาโยมันเอ่ยถามผมเหมือนสอดรู้สอดเห็น หูตามันไวจริงๆ เพราะขนาดว่าบริษัท BK GROP เป็นบริษัทของผมแท้ๆ แต่มันยังรู้ความเคลื่อนไหวของผมเลย

“มึงรู้ได้ไง” ผมถามมันกลับไป

“หึๆ กูรู้ก็แล้วกัน แล้วจริงมั้ยล่ะ? ที่มึงเอาเด็กศึกษาฝึกงานเป็นเลขามึงน่ะไอ้คิน” ไอ้โยมันพูดพร้อมจ้องมองตาผม

“อืม” ผมตอบมันเพียงเท่านั้น แล้วผมก็ยกเครื่องดื่มสีอำพันขึ้นดื่มหมดแก้ว

“หึๆ อย่าให้กูรู้ว่ามึงคิดอะไร” ไอ้โรมหัวเราะในลำคอเบาๆ พร้อมพูดรู้เท่าทันความคิดของผม พวกผมคุยกันได้ไม่นาน ผมรู้สึกมีคนมานั่งข้างๆ ผม พอผมหันไปมองก็รู้ว่า คู่นอนของผม เธอชื่อเดียร์น่า นางแบบชื่อดัง

“มาไม่บอกไม่กล่าวเลยนะคะคิน” เดียร์น่าเธอพูดเสียงออดอ้อนพร้อมใบหน้าสวยของเธอซบไหล่ของผม

“หึๆ” ผมไม่ได้ตอบ แต่ปล่อยให้เธอโอบกอดซุกไซ้ผมอยู่แบบนั้น

“ไปต่อไหมคะคิน” เธอกระซิบข้างหูผม และจูบไซ้ขบเม้มแรงๆ ที่ซอกคอของผม

“อืม ไปสิ” จากนั้นผมก็ลุกขึ้น

“มึงไปแล้วเหรอไอ้คิน จุดติดง่ายชะมัด หึๆ” ไอ้โรม มันหัวเราะผม พร้อมส่ายหัวเบาๆ

“เออ…ไปแล้ว แล้วเจอกันวันหลัง วันนี้กูรีบไปปล่อยน้ำ” คืนนี้ผมไม่มีทางปฏิเสธเดียร์น่าหรอก เพราะอารมณ์ผมค้างตั้งแต่ได้กลิ่นหอมยั่วยวนใจจากปลายผมของไอด้าตั้งแต่เช้าแล้ว มันทำให้มังกรของผม ผงาดตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้สัมผัสเธอ ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เพราะเพียงได้แทะโลมนิดๆ หน่อยๆ ผมก็มีอารมณ์แล้ว