Chapter 5
1246 คำ
Chapter 5
รอยดูดที่คอ
@ BK GROP
เช้าวันรุ่งขึ้น
07.30 น.
วันนี้ฉันรีบตื่นมาทำงานแต่เช้า เพื่อชดเชยเวลาของเมื่อวานนี้ที่ฉันกลับบ้านก่อนเวลา
ตึ่ง
ประตูลิฟต์เปิดออกชั้นสูงสุด ฉันรีบก้าวขาออกจากลิฟต์ทันที เมื่อฉันมาถึง ฉันก็เห็นคุณไมตรีนั่งหน้าห้องคุณภาคินอยู่ก่อนแล้ว โอ้…คุณไมตรีเขาตื่นมากี่โมงกันนะ ฉันว่าฉันมาเช้าแล้วนะ คุณไมตรียังมาเช้ากว่าฉันอีก
“สวัสดีค่ะ คุณไมตรี มาแต่เช้าเลยนะคะ” ฉันยกมือไหว้เขาทันทีที่มาถึง
“ฉันมาถึงบริษัทก่อนหนูไม่นานนี้เอง ว่าแต่หนูเถอะ ทำไมมาเช้าจังล่ะ? กินข้าวเช้ามาหรือยัง? ไปชงกาแฟโอวัลตินดื่มที่ห้องครัวได้เลยนะ ขนมปังอะไรก็มี หยิบกินได้เลย คุณภาคินเข้าประมาณเก้าโมง” คุณไมตรีเอ่ยถามเอง ตอบเอง เขาพูดออกมายาวเหยียดเขารีบพูดไปไหนกัน
“ค่ะ คุณไมตรี” ฉันยิ้มกว้างและตอบกลับคุณไมตรีเพียงแค่นั้น เพราะฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
“คุณไมตรีคะ นักศึกษาฝึกงานมีโต๊ะทำงานไหมคะ?” ฉันเอ่ยถามคุณไมตรี เพราะหน้าห้องท่านประธานก็มีโต๊ะขนาดกลางวางไว้เพียงตัวเดียวคือโต๊ะของคุณไมตรี และเมื่อวานฉันก็ยังไม่ทันถามว่าโต๊ะฉันอยู่ไหนก็เกิดเรื่องขึ้นซะก่อน
“อ๋อๆ โต๊ะหนูด้า อยู่ในห้องคุณภาคินนะ คุณภาคินให้ยกเข้าไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว หนูอาจจะไม่ทันสังเกต”
“อ๋อๆ ค่ะ” ฉันตอบรับคุณไมตรี พร้อมยิ้มเจื่อนๆ ให้เขาไป
“เอาเถอะหนูด้า อย่าพึ่งถอดใจสิ หนูตั้งใจทำงานให้เต็มที่ เผื่อว่าฝึกงานจบคุณภาคินอาจจะพิจารณาให้หนูมาทำงานที่นี่ก็ได้นะ”
“ค่ะคุณไมตรี หนูจะทำเต็มที่ค่ะ” หลังจากคุยกับคุณไมตรีได้สักพัก ฉันก็เดินเข้าห้องครัว เพื่อไปหาอาหารเช้ากิน ก่อนที่คุณภาคินจะเข้ามา
เมื่อหญิงสาวเดินหันหลังเข้าห้องครัว ไมตรีก็มองตามแผ่นหลังของหญิงสาว ไมตรีนั้นดูออกว่าเจ้านายของเขาคิดอย่างไรกับสาวน้อยคนนี้
9.00 น.
แอ๊ด.....
“สวัสดีค่ะ คุณภาคิน” เมื่อฉันเห็นประตูเปิดออก ฉันรีบยกมือไหว้ เขาทันที
“ครับ” ชายหนุ่มตอบกลับสั้น ๆ แล้วร่างสูงก็เดินไปนั่งโต๊ะทำงานของเขา เมื่อหญิงสาวกล่าวทักทายชายหนุ่มแล้ว หญิงสาวก็รีบออกจากห้องเพื่อไปชงกาแฟให้เขาทันที ภาคินแอบมองตามร่างบางด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เหมือนมีแผนการอะไรบ้างอย่าง
“กาแฟค่ะ คุณภาคิน” ฉันรีบนำกาแฟมาเสิร์ฟให้เขา หลังจากเขานั่งที่โต๊ะทำงานได้ไม่นาน
“มีคุกกี้ไหม? ผมอยากได้มาทานกับกาแฟน่ะ”
“มีค่ะ...รอสักครู่นะคะ” ฉันก็รีบออกไปหยิบคุกกี้มาให้เขาทันที
“นี่ค่ะ คุกกี้” เมื่อฉันเสิร์ฟกาแฟกับคุกกี้ให้เขาเรียบร้อยแล้ว ฉันกำลังหันหลังกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน เขาก็เรียกฉันอีกครั้ง
“เดี๋ยว”
“คะ?”
“ป้อนด้วยสิ มือฉันไม่ว่างหยิบทาน”
“อะ...อะไรนะคะ ป้อนเหรอคะ” ฉันรีบถามอีกครั้ง เผื่อฉันนั้นฟังผิด
“ใช่…ป้อนด้วย” เขายืนยันอีกครั้งว่าให้ฉันป้อน ฉันได้แต่บ่นในใจ เขาไม่มีมือกินเองหรือไง ฮะ! เร็วกว่าความคิดก็มือฉันนี่แหละ ฉันยัดคุกกี้เข้าปากจนเขาสำลัก นี่แน่ะ ฮ่า ฮ่า สมน้ำหน้า ต่อไปก็หัดหยิบกินเองนะ ฮ่า ฮ่า สะใจจริงๆ
“อรดา อรดา เธอเหม่ออะไรของเธอเนี่ย ฉันหิวแล้ว” ชายหนุ่มเขย่าแขนร่างบางเบาๆ เพราะเขานั้นเห็นหญิงสาวเหม่อลอยคิดอะไรอยู่นานแล้ว
“ค่ะๆ จะป้อนเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” หญิงสาวยิ้มหน้าเจื่อนให้ชายหนุ่ม เมื่อเธอนั้นคิดแกล้งชายหนุ่มอยู่จริงๆ เมื่อป้อนขนมเขาได้สักพัก ฉันก็เห็นรอยดูดที่คอของเขาเป็นจ้ำๆ สีม่วงคล้ำหนึ่งจุด ฉันรู้ว่านั่นคือรอยอะไร แต่ทำไมใจของฉันต้องห่อเหี่ยวแบบนี้ด้วยล่ะ
พอชายหนุ่มสังเกตเห็นหญิงสาวมองนิ่งๆ ที่ลำคอของเขา ชายหนุ่มก็ถามทันขึ้นทันที
“มองอะไรของเธอไอด้า” ฉันสะดุ้งตกใจเมื่อเขาถามฉันเสียงดัง
“ปะ...เปล่าค่ะ” ฉันรีบตอบปฏิเสธไปทันที
“จะเปล่าได้ไง ฉันเห็นเธอมองอยู่ตั้งนานแล้ว” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ตอบ ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นเต็มความสูง พร้อมใช้แขนแกร่งยกสะโพกมนของหญิงสาวขึ้นนั่งบนโต๊ะทำงานของเขา จากนั้นชายหนุ่มก็เอาฝ่ามือหนาทาบไว้กับโต๊ะ ขังไอด้าไว้ด้วยแขนแกร่งทั้งสองข้าง เมื่อชายหนุ่มทำเช่นนี้ มันส่งผลให้หัวใจของหญิงสาวเต้น ตึกตัก ๆ
“คะ...คุณภาคินจะทำอะไรหนูคะ ปล่อยนะคะ” ฉันดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนแกร่งของเขา แต่ก็ไม่สามารถหลุดจากพันธนาการของเขาได้
“ไม่ปล่อย จนกว่าเธอจะตอบมาว่าเธอมองอะไรฉัน” เมื่อเขาเห็นว่าฉันไม่ตอบ เขาก็ต้อนให้ฉันจนมุม โดยโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาเข้าชิดใบหน้าของฉัน
“นะ…หนูบอกแล้วค่ะ หนูบอกแล้ว หนูแค่เห็นรอยช้ำๆ สีม่วงอยู่บนคอคุณค่ะ” ฉันรีบตอบเขาทันที เมื่อตอบเสร็จฉันก็ก้มหน้ามองลง
ในขณะที่หญิงสาวพูด ภาคินก็มองริมฝีปากอมชมพูของหญิงสาว และเมื่อภาคินยิ่งใกล้หญิงสาวมากเท่าไร ภาคินยิ่งห้ามใจตัวอย่างไม่อยู่ จากนั้นชายหนุ่มก็ใช้ฝ่ามือเงยหน้าหญิงสาวขึ้นแล้วทาบริมฝีปากหนาจูบลงริมฝีปากบางของหญิงสาว เขาจุมพิตซ้ำๆ นานหลายนาที จากนั้นจึงกดแรงบดขยี้สอดลิ้นหนาเข้าไปควานหาความหวานในปากบางอย่างหนักหน่วง
“อื้อๆ อื้อ...” ฉันทุบอกของเขา และดิ้นออกสุดแรง เพราะตอนนี้ฉันเริ่มหายใจไม่ทัน
“เธอไม่เคยจูบกับใครเลยเหรอ?” เขาเอ่ยถามฉัน โอ๊ย… เขาถามอะไรของเขาละเนี่ย
“มะ…ไม่เคยค่ะ” ฉันตอบเสียงเบาหวิว
เมื่อชายหนุ่มได้ยินว่าเขาคือจูบแรกของเธอ ชายหนุ่มก็ยิ้มมุมปาก หัวใจพองโตเหมือนเด็กหนุ่มๆ ไม่มีผิด
“ละ...แล้ว คุณภาคิน จูบหนูทำไมคะ?” ฉันเอ่ยถามเขาเสียงเบา เขามีสิทธิ์อะไรมาจูบฉัน
“ก็ปากเธอมันน่าจูบนี่ ฉันก็เลยจูบ” เขาตอบแบบไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด
“แต่คุณภาคินไม่มีสิทธิ์มาจูบหนูแบบนี้นะคะ”
“แล้วฉันต้องทำยังไงถึงจะมีสิทธิ์ในตัวเธอ ฮึ!” เขาเอ่ยถามจบ เขาก็เอาใบหน้ามาคลอเคลีย ตรงพวงแก้มพร้อมกับกดหอมแก้มของฉันฟอดใหญ่
“คุณภาคิน คุณทำอะไรเนี่ย” ฉันรีบผลักเขาออกและรีบเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน
“หึๆ แก้มเธอนี่หอมดีนะ หอมไปทั้งตัวเลย”
“....” ฉันได้แต่นั่งเงียบ ตอนนี้ฉันอยากออกไปจากตรงนี้มาก
โอ๊ย…ฉันอยากจะบ้าตาย เกิดมายังไม่เคยเจอใครจูบเลย ตาบ้านี่…ดันเป็นคนขโมยจูบแรกฉันไป
- ผู้เขียน
