Chapter 23
อารมณ์แปรปรวน
พลั่ก! ตุบ!
"โอ๊ย…เจ็บนะพี่คิน" พอมาถึงลานจอดรถ เขาก็พลักฉันไปกระแทกที่รถหรูของเขาอย่างแรง จนร่างบางของฉันชนเข้ากับตัวรถของเขาอย่างจัง ฉันเจ็บปวดร้าวที่แขนไปหมด แต่พี่คินเขาไม่ได้สนใจว่าฉันจะเจ็บตรงไหนหรือเปล่า? เพราะตอนนี้เขามีแต่อารมณ์โมโห
"เจ็บสิดี จะได้จำว่ามึงน่ะมีผัวแล้ว จะได้ไม่ต้องไปร่านใส่ผู้ชายคนอื่นนอกจากกู" เขาพ่นคำหยาบคายออกมาดังลั่นทั่วบริเวณที่จอดรถ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาขึ้น กู มึงกับฉัน
"พี่คิน..." ฉันเอ่ยเรียกชื่อเขาเสียงแผ่วเบาน้ำตาคลอเบ้า
"..." เขายืนเท้าสะเอว จ้องหน้าฉันเขม็ง ถ้าเขาฆ่าฉันตอนนี้ได้เขาคงทำไปแล้ว เขายืนจ้องฉันอยู่แบบนั้นโดยไม่พูดอะไรสักคำ เหมือนเขากำลังระงับอารมณ์โมโหตัวเองอยู่
“พี่คิน…ฟังหนูก่อนได้ไหม ?" ฉันพูดเสียงอ่อนหวานกับเขา พร้อมกับเอามือบางจับแขนแกร่งของเขาลูบไล้เบาๆ เพื่อให้เขานั้นใจเย็นลง
“กูเห็นเต็มตาขนาดนี้ มึง
