ตอนที่ 7 เอาตัวปลดหนี้

1623 คำ

ตอนที่ 7 เอาตัวปลดหนี้ เช้าวันใหม่ อคิณณ์ยังนอนกอดเฟย์บนเตียงอยู่ อคิณณ์ตื่นก่อนเพราะกลัวเฟย์จะหนีหายไปเพราะจะต้องคุยกันหลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนให้เข้าใจก่อน วันหยุดยาวนี้เขาตั้งใจจะอยู่ห้องของเขา ตัวของเฟย์นุ่มมากเพราะเนื้อตัวที่อวบอิ่ม ผิวเนียนขาวใสสุขภาพดี ไม่นานเฟย์ลืมตามาเจออคิณณ์ที่นอนกอดข้างๆก็ตกใจเล็กน้อยแต่เธอจำได้ทุกเหตุการณ์อันเร้าร้อนเมื่อคืนได้ดี “ตื่นแล้วเหรอ ยัยแม่วัว” อคิณณ์บอกยัยแม่วัวของเขา “เฮ้ย พี่ ” เฟย์ตกใจกับการที่อคิณณ์ก้มลงจูบไหล่มนของเธอ “เอ่อ... ”อคิณณ์กำลังจะบอกอะไรบางอย่างกับเฟย์แต่เฟย์พูดขึ้นมาก่อน “พี่ลดหนี้ให้หนูเท่าไหร่คะ หรือหมดเลย ” เฟย์ถามอย่างตรงมาตรงไป ไม่ได้รู้สึกเสียดายครั้งแรกของเธอแต่อย่างใด “เอาตัวปลดหนี้จริงๆสินะ” อคิณณ์พูดไปไม่พูดเปล่า มือไม้นัวเนียร่างของอีกคนนึง เฟย์ตอบรับอย่างไม่รุ้สึกผลักไส “ใครจะให้พี่กินฟรีล่ะ” เฟย์พูดพร้อมกับพยักหน้า “ เธอก็ได้ฉันนะ ” อคิณณ์พูดแล้วจูบเน้นที่ริมฝีปากของเฟย์แรงๆประหนึ่งทำโทษ สองหนุ่มจูบตอบรับกันไปมาด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้นใจ “เอ้า พี่อคิณณ์” “ไปอาบน้ำ แช่น้ำกัน เดี๋ยวถูหลังให้หน่อย ค่อยคุยกัน ” อคิณณ์จะเริ่มสอนบทรักบทใหม่อีกครั้ง แล้วสองหนุ่มสาวก็เดินจูงมือกันไปห้องน้ำ บทรักครั้งใหม่กำลังดำเนินขึ้นอีกครั้งในอ่างทรงกลมใบใหญ่ เสียงหยอกเย้าของคนสองคน เสียงหัวเราะต่อกระชิกกันดังทั่วห้อง สามวันต่อมา เฟย์มองคีย์การ์ดในมือ ยืนมองเพนท์เฮาส์สูงระฟ้า ใจเต้นรัวจนแทบจะได้ยินเสียงในความเงียบที่ปกคลุมอยู่รอบตัว เธอขึ้นลิฟท์มาหยุดอยู่หน้าประตูห้องของอคิณณ์แล้ว มือของเธอสั่นเล็กน้อยขณะที่กำลังเคาะประตู ความกังวลและความตื่นเต้นประสานกันจนทำให้หัวใจของเฟย์หนักอึ้ง ภาพคำพูดของอคิณณ์ในคืนนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ทำให้เขายังไม่สามารถควบคุมความรู้สึกตัวเองได้อย่างเต็มที่ มันน่าโมโหมากๆเลยที่ตัวเธอทำเรื่องแบบนั้นไปแล้วแต่เจ้าหนี้ยังไม่มีคำตอบใดๆกลับมา ทุกคำพูดของเขาก็ยังวนเวียนในหัวเธออยู่ “มาหาฉันอีกสามวัน มาฟังคำตอบ” เมื่อประตูเปิดออก ใบหน้าเรียบเฉยของอคิณณ์ที่ปรากฏขึ้นทำให้เฟย์รู้สึกเหมือนถูกกดดันยิ่งขึ้น บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความเงียบสงบ ทุกอย่างถูกจัดวางอย่างเรียบร้อยและเป็นระเบียบเสียจนเฟย์รู้สึกว่าที่นี่อาจจะเป็นโลกอีกใบที่เขาไม่เคยเข้าไปถึงมาก่อน “เข้ามาสิ” เสียงของอคิณณ์เรียบเฉยเหมือนปกติ แต่ในความเรียบง่ายนั้นกลับมีบางสิ่งที่ทำให้เฟย์รู้สึกเหมือนถูกกักขังอยู่ในสถานการณ์ที่ควบคุมไม่ได้ เธอเดินเข้ามาในห้อง ชำเลืองมองไปรอบๆ อย่างประหม่า แต่ก็พยายามซ่อนความรู้สึกนั้นไว้ในใจ “ให้หนูรอคำตอบตั้งสามวัน” เฟย์ประชดด้วยน้ำเสียงงอนๆเพราะอคิณณ์หายเงียบไปและเธอก็ไม่กล้าติดต่อมาก่อนวันที่เขานัดให้คำตอบ “เธอก็เชื่อฟังดีนี่” ตอนแรกอคิณณ์รอให้เฟย์ติดต่อกลับมาแต่เฟย์กลับหายเงียบไปสามวันตามคำที่เขาบอก คิดแล้วมันน่าโมโหเหมือนกัน ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงตามติดตัวเขาแล้ว “พี่อยู่คนเดียวจริงๆเหรอคะ?” เฟย์ถามขึ้นเพื่อทำลายความเงียบที่เกือบจะอึดอัด ห้องนี้ดูสะอาดสะอ้านเกินกว่าจะมีใครอีกคนอาศัยอยู่ “ก็อยู่คนเดียวสิ เธอคิดว่าฉันจะมีใครอีกล่ะ” อคิณณ์ตอบสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงที่ไม่มีความรู้สึกอะไรแอบแฝง พร้อมกับเดินไปหยิบเครื่องดื่มจากตู้เย็น “คำตอบของพี่คือยังไงคะ?”เฟย์ถามอคิณณ์ “เธอคิดว่าครั้งแรกของเธอมีค่าหรือราคาเท่าไหร่” อคิณณ์เลือกถามประโยคที่เป็นปกติของเขา “หนูอยากให้จบหนี้ทั้งหมด” “เธอไม่ได้มีค่าหรือราคามากขนาดนั้น” “แล้วพี่จะลดหนี้ให้เหลือเท่าไหร่” เฟย์ถามเสียงเบาเพราะกำลังสกัดกลั้นความโกธรแล้วไว้ ทุกคำพูดของเขาทั้งดูถูกเหยียดหยามแต่เธอก็เข้าใจดีเพราะเป็นเธอเองที่เลือกทางนี้ แต่จิตใจคนฟังอย่างเธอก็อดใจสั่น มือไม้สั่นจากความโกธรที่เกาะกินอยู่ในใจ ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้สึก “เรื่องที่พี่พูดอะไรไป เธอคิดยังไง? โกธรไหม?” อคิณณ์หยิบน้ำเย็นมาให้เฟย์ แล้วนั่งลงข้างๆ พร้อมกับเอ่ยถามตรงๆ "เอ่อ...พี่หมายถึงเรื่องที่หนูไม่ได้มีค่าหรือราคามากขนาดนั้นใช่ไหม?" เฟย์ยกแก้วน้ำขึ้นมาถือไว้ในมือ แต่มือกลับสั่นเล็กน้อย เพราะมีความโกธรอยู่ในใจ “ใช่ ” อคิณณ์ตอบกลับด้วยสายตาที่จ้องตรงไปยังเฟย์ “โกธรค่ะ แต่หนูเลือกของหนูเอง พี่บอกมาเลยลดเท่าไหร่” เฟย์สบตากับอคิณณ์อย่างจริงจัง “หนี้เหลือครึ่งนึง ” อคิณณ์พูดด้วยน้ำเสียงที่ยังคงเรียบเฉย แต่แฝงไปด้วยความแน่วแน่ในสิ่งที่เขาตัดสินใจ “...” เมื่อได้ยินคำตอบเฟย์คำตาโตพร้อมเม้นปากโชว์แก้มป่องๆของเธอ เพราะตกใจกับสิ่งที่อคิณณ์บอก ถึงเธอไม่มีค่าแต่ราคาที่เขาลดหนี้ให้ถือว่ายอดเงินมากเลยทีเดียว "ขอบคุณค่ะ อีกหนึ่งแสนหนูจะหามาชดใช้ให้นะคะ" ไม่มีการตอบกลับจากอคิณณ์ ความเงียบเข้ามาครอบคลุมช่วงเวลานั้น เฟย์รู้สึกได้ถึงความตึงเครียดในอากาศ เธอรู้ว่าอคิณณ์เป็นคนที่ชอบควบคุมสถานการณ์ แต่ไม่คิดว่าจะตรงไปตรงมาขนาดนี้ “แล้วตอนนี้คิดยังไง?” อคิณณ์ถามขึ้นอีกครั้ง สายตาของเขายังคงไม่ปล่อยให้เฟย์ได้มีช่องว่างให้หลบเลี่ยง “ก็...เอ่อ...เอาตามที่พี่บอกค่ะ” เฟย์กลืนน้ำลายเล็กน้อยก่อนจะตอบ “ดี ว่าง่ายๆ” อคิณณ์พยักหน้าเบาๆ รับคำตอบนั้นอย่างไม่แสดงความรู้สึกมากนัก “วันนี้ถูหลังให้ด้วยนะ” “ห๊ะ! วันนี้อีกเหรอพี่!” เฟย์อุทานด้วยความตกใจที่อคิณณ์บอกมาอย่างรวดเร็ว ความตื่นเต้นทำให้เธอรู้สึกว่าทุกอย่างเคลื่อนไหวไปเร็วกว่าที่เขาจะทันตั้งตัว “ก็ใช่ เธอคิดว่าไงล่ะ?” อคิณณ์พูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง ทำให้บรรยากาศในห้องรู้สึกหนักแน่นยิ่งขึ้น “แต่...เอ่อ...พี่จะให้หนูครั้งละเท่าไหร่?” เฟย์ทำตาโตและถามไปด้วยความตื่นเต้น “ครั้งละหมื่น สิบครั้งก็หมดแล้วแต่ถ้าฉันเบื่อก่อน เธอค่อยใช้เป็นเงินสด” อคิณณ์พูดพร้อมรอยยิ้มมุมปากเล็กๆ “ชิ นึกว่าจะจบกันไปเลย” เฟย์บ่นพึมพำอย่างอดผิดหวังไม่ได้ อคิณณ์ไม่ตอบ แต่กลับขยับเข้ามาใกล้เฟย์อีกนิด ทำให้เฟย์รู้สึกถึงลมหายใจของอคิณณ์ที่อยู่ใกล้จนเธอเผลอถอยหลังไปติดพนักโซฟาอย่างไม่รู้ตัว "อ่ะ อะไรพี่! ใกล้ขนาดนี้เลยเหรอ!" เฟย์หัวเราะแห้งๆ พยายามปกปิดความเขินอายที่เริ่มปกคลุมตัวเอง “เธอตกลงแล้วนี่นา” อคิณณ์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ยังคงนิ่งสงบ แต่ในแววตาของเขากลับแฝงไปด้วยความเป็นผู้อยู่เหนือกว่าอย่างชัดเจน เฟย์หัวเราะเบาๆ อย่างเขินอาย หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ “แล้วงานที่ต้องเล่นเป็นไม่กันหมาล่ะ” “งานนั้นฉันจ่ายให้เป็นครั้งๆแล้วแต่ว่าพ่อฉันจะนัดดูตัวให้เมื่อไหร่” “ทำไมพี่ไม่ปฏิเสธไปล่ะ เห็นใจผู้หญิง” “บางคนถ้าไม่เจอกับตัวก็ยังจะตามอยู่นั่นแหละ” “แต่พี่นี่ไม่เหมือนที่คิดไว้เลยนะ” เฟย์บอกอคิณณ์ตามที่เขาคิด “แล้วเธอคิดว่าฉันเป็นยังไงล่ะ?”อคิณณ์ถามพร้อมมองเฟย์ด้วยความสนใจ ความสงสัยแฝงอยู่ในสายตาที่ดูจริงจังเสมอ “ก็...คิดว่าพี่จะต้องเป็นคนเงียบๆ ขรึมๆ ไม่คิดว่าจะ...” เฟย์หยุดพูด ขณะที่หัวใจเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่จะก้มหน้าลงเพราะไม่กล้าสบตาอคิณณ์ เฟย์หลบสายตาของอคิณณ์เล็กน้อย ความรู้สึกเขินอายทำให้ใบหน้าของเธอเริ่มแดงระเรื่อ “ไม่คิดว่าจะอะไร?” อคิณณ์ยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นอย่างแผ่วเบา “ไม่คิดว่าพี่จะ...หื่นกามขนาดนี้” เฟย์สูดหายใจลึกเพื่อเรียกความกล้าก่อนจะตอบเสียงเบา ความเขินอายทำให้เธอต้องหลบสายตาอคิณณ์อีกครั้ง แต่รู้สึกได้ถึงการจ้องมองที่เรียบเฉยและคาดไม่ถึงจากอคิณณ์ “ก็ฉันไม่ชอบเสียเปรียบนี่นา” อคิณณ์ยิ้มมุมปากและหัวเราะเบาๆ เสียงหัวเราะของเขานุ่มลึกและฟังดูเป็นธรรมชาติ “โอเคๆ หนูเข้าใจแล้ว หนูก็ไม่ได้จะโกงพี่สักหน่อย?” เฟย์เงยหน้าขึ้นมองอคิณณ์แล้วพบว่าหัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง “แล้วรอนานเท่าไหร่กว่าเธอจะใช้หนี้หมด” อคิณณ์ตอบสั้นๆ แต่ในน้ำเสียงนั้นกลับมีน้ำหนักของความมั่นคงและจริงจัง “ดูหนังกันไหม?” อคิณณ์เสนอ แต่ในใจเขาต้องให้เฟย์อยู่ต่อ “อ๋อ...ก็ได้ค่ะพี่” เฟย์ตอบรับด้วยความโล่งใจที่สถานการณ์เริ่มผ่อนคลายลง เฟย์รู้สึกว่าหัวใจที่เคยเต้นแรงเริ่มสงบลงทีละน้อย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more