ตอนที่ 11 ค่าตัวพี่เท่าไหร่
1716 คำ
ตอนที่ 11 ค่าตัวพี่เท่าไหร่
เช้าวันต่อมา
เฟย์เดินทางมาเรียนเหมือนเดิมตามปกติ หญิงสาวเดินขึ้นบันไดของตึกคณะมาท่ามกลางสายตาของเหล่านักศึกษาที่มองมายังเธอ ราวกับว่ากำลังพูดถึงเธอในบทสนทนาอยู่ ซึ่งหญิงสาวรู้ว่าเรื่องที่คนอื่นพูดถึงเธอในตอนนี้คงไม่พ้นเรื่องรูปร่าง หน้าตา และเรื่องของอคิณณ์ ที่มีทั้งข่าวที่เธอตามจีบอีกฝ่ายอย่างหนักจนเขารำคาญ บ้างก็กล่าวหาว่าที่เธอเข้าทำงานที่ไนต์คลับของอคิณณ์เพราะต้องการใกล้ชิดเขา หรือบางความคิดของบางคนก็บอกว่าเธอและอคิณณ์นั้นทั้งสองคบกันแต่ไม่วายตามด้วยเรื่องความไม่เจียมตัวของเฟย์
“เฟย์” อะตอมเรียกเพื่อนสนิทที่เพิ่งเดินเข้ามาภายในห้องเรียนด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น อีกทั้งใบหน้าของเธอยังคงมีความยิ้มแย้ม
“ไหนเล่ามาสิ เรื่องงานเป็นไงบ้าง จริงไหมที่ไปทำที่ผับพี่อคิณณ์” อะตอมเปิดหัวข้อสนทนาขึ้นมาทันที เมื่อเห็นว่าเพื่อนของเธอเดินเข้ามานั่งลงข้าง ๆ
“ฉันไปได้งานเป็นบาร์เทนเดอร์ที่นั่นจริง ก็ตื่นเต้นดีนะ แต่ที่สำคัญเมื่อวานมีลูกค้าชมฉันว่าสวยด้วย” เฟย์พูดด้วยท่าทีดีใจเมื่อนึกถึงคำพูดของลูกค้าเมื่อวานนี้
“จริงเหรอ…แต่จะว่าไปแกก็สวยจริงแหละ ไหนจะผิวพรรณอีก ดีกว่าฉันเยอะ” อะตอมเอื้อมมือไปจับลงที่แขนของเฟย์พร้อมพูดออกมา
“ก็พูดไป ฉันรู้ตัวเองว่าทั้งอ้วนแต่เรื่องความสวยข้อนี้ยอมรับ” เฟย์ที่รู้ตัวเองดีเอ่ยด้วยเสียงที่ไม่ได้มีความเศร้าแถมยังหัวเราะออกมา แต่ยังคงมีความน้อยใจเล็กๆอยู่บ้างกับการที่ถูกมองเพียงภาพลักษณ์ภายนอก
เธอได้ยินคำว่าต่าง ๆ จากเหล่าเพื่อนนักศึกษาและรุ่นพี่มาจนชิน ทำให้เฟย์ไม่คิดสนใจว่าใครจะมากล่าวถึงเธอว่าอะไร เพราะตอนนี้ไม่ว่าจะความเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ของเธอกับรุ่นพี่หนุ่มทุกอย่างล้วนเป็นความจริง ความจริงที่ว่าเธอเองก็อยากให้หนี้ที่มีถูกปลดไปด้วยความสัมพันธ์แบบนั้นจนหมด
“แล้วเรื่องที่เธอตามตื้อพี่อคิณณ์ มันยังไงกันเห็นพากันพูดไปทั่วมหาลัยฯแล้ว” อะตอมมองใบหน้าเรียวรูปไข่ของเพื่อนสนิทของเธอ อย่างต้องการคำตอบ
“ไม่มี….ไม่ได้ตามตื้อเลย พยายามเลี่ยงแล้วด้วยเวลาทำงาน”
“หึ มันจะมีอะไรไปได้ นอกจากเอาตัวไปแลกเพื่อให้ได้นอนกับเขาไง เธออย่าคิดว่าคนอย่างพี่อคิณณ์เขาจะสนใจผู้หญิงที่อ้วนแบบเธอนะ เขาก็แค่มองเธอเป็นเหมือนของเล่น” ปริมหญิงสาวที่เคยจ้างให้เฟย์ไปขอเบอร์ของอคิณณ์เอ่ยอย่างไม่พอใจ ถ้าวันนั้นเธอไม่ให้เฟย์ไปขอเบอร์ เรื่องพวกนี้มันคงไม่เกิดขึ้น ยิ่งคิดปริมก็ยิ่งเจ็บใจแต่ในความจริงแล้วปริมหารู้ไม่ว่าเฟย์มีเบอร์อคิณณ์มาก่อนหน้านั้นเสียอีก
“นี่มันจะมากไปแล้วนะ” อะตอมที่ทนไม่ได้ที่ปริมพูดรุนแรงกับเฟย์ออกมาแบบนั้น
“มันไม่มากไปสำหรับคนที่หน้ามันด้าน ยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้นอนกับเขาหรอก เธอไม่ดูสารรูปตัวเองบ้างหรือไง”
“ปริม…เฟย์พูดอะไรสักอย่างสิ เธอบอกไปเลยว่าเรื่องนี้มันคืออะไรกันแน่” อะตอมที่เห็นว่าเพื่อนสนิทเอาแต่เงียบไม่พูดอะไร ก็เคล้นให้พูดออกมา แต่เฟย์ยังคงเงียบเหมือนเดิม
เธอเจ็บไม่น้อยกับคำพูดทิ่มแทงของอีกฝ่าย เพียงแต่เธอไม่กล้าที่จะเอ่ยออกมาเท่านั้น เพราะทุกอย่างที่ปริมพูดมันคือเรื่องจริง เธอยอมเสียศักดิ์ศรีของตัวเองไปกับผู้ชายอย่างอคิณณ์ถ้าอีกฝ่ายจะต่อว่าก็ไม่แปลก
“มันจะกล้าพูดเหรอ ในเมื่อมันคือความจริงทุกอย่าง”
“อาจารย์มาแล้ว” เพื่อนของปริมเดินเข้ามาดึงปริมออกไปทันทีเมื่อเห็นว่าอาจารย์เดินเข้ามาในห้องทำงาน
“มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”
“เดี๋ยววันหลังเราจะเล่าให้ฟังนะ ตอนนี้พวกเราเข้าเรียนก่อนนะ ” เฟย์เลือกที่จะยังไม่พูดอะไร เธอไม่อยากให้เพื่อนต้องมาผิดหวังเพราะการกระทำของเธอ
.
..
ช่วงกลางดึก
วันนี้เฟย์ยังคงมาทำงานที่ไนต์คลับเหมือนเดิม เพียงแต่วันนี้เรื่องที่ปริมพูดมันยังคงวนเวียนอยู่ในใจของเธออยู่ จนกระทั่งตอนนี้ใกล้เวลาไนต์คลับปิดเข้ามาทุกที เฟย์ที่อยากกลับไปพักก็เริ่มมองนาฬิกาบ่อยขึ้น
“สวัสดีครับคนสวย”
“ค่ะ คุณลูกค้ารับอะไรดีคะ” เฟย์เอ่ยถามลูกค้าด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเหมือนทุกครั้ง ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้มตอบรับออกมา
“คนสวยอยากดื่มอะไร”
“ที่นี่สำหรับบาร์เทนเดอร์ห้ามดื่มเวลางานค่ะ ต้องขออภัยนะคะ” เฟย์เอ่ยตอบตามตรงเพราะที่นี่มีกฎสำหรับพนักงานอย่างชัดเจน
“แต่อีก 5 นาทีเอง เดี๋ยวให้ค่าดื่ม ดื่มกับพี่สักแก้วนะคนสวย” อีกฝ่ายไม่เพียงแต่พูดเท่านั้น เพราะเขาได้ยื่นเงินแบงค์พันมาให้เฟย์ ซึ่งหญิงสาวก็ลังเลก่อนที่จะรับเอาไว้ และภายในใจของเธอกำลังจับจ้องนาฬิกาที่กำลังเคลื่อนที่เข้าถึงเวลาเลิกงาน
“คุณลูกค้าค็อกเทลแบบไหนดีค่ะ ให้ชงให้เลยไหมคะ”
“ไม่ต้องครับ” เฟย์มองใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ เขานำเครื่องดื่มมาให้เธอเลือก และไม่ให้เธอชง แต่ทุกความสงสัยก็จบลง เมื่ออีกฝ่ายได้นำค็อกเทลมาวางให้เฟย์
“อย่าลืมดื่มนะครับ เป็นค็อกเทลที่น้องชงเองแต่พี่ยังไม่ได้ดื่ม” อีกฝ่ายพูดจบก็เดินออกไปจากเคาน์เตอร์บาร์ทันที
เมื่อเฟย์เลิกงานเธอก็หยิบค็อกเทลแก้วที่ลูกค้าคนเมื่อสักครู่วางเอาไว้ขึ้นมาดื่ม ต่อให้เธอไม่อยากดื่มแค่ไหนเธอก็ไม่มีทางเลือก เพราะเธอรับเงินของอีกฝ่ายไว้แล้ว เหมือนกันการรับทิปซึ่งเธอไม่อยากจะโกงเขา
หลังจากที่เฟย์ดื่มค็อกเทลไปได้เพียงไม่นานเธอก็รู้สึกเวียนหัว ร้อนไปทั้งตัว พอจะเดินออกมาจากเคาน์เตอร์บาร์ก็เจอกับคนที่เอาค็อกเทลให้เธอดื่ม
“เดินไหวไหมครับน้องเดี๋ยวพี่ไปส่ง จะไปส่งถึงสวรรค์ชั้นเจ็ดเลยล่ะ” ชายตรงหน้าเอ่ยพร้อมสีหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนเอื้อมมือไปหวังที่จะจับแขนของเฟย์
“ไม่ต้องคนของกู กูดูแลเอง” ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะได้จับแขนของเฟย์ คนที่ยืนมองเหตุการณ์มาตั้งแต่ต้นก็เดินเข้ามาจับที่ข้อมือของเฟย์ก่อนจะผลักให้ออกห่างจากยัยแม่วัวของเขา
“คุณอคิณณ์” เฟย์มองคนที่เดินเข้ามาหาตัวเอง ก่อนจะเอื้อมมือไปจับแขนของอคิณณ์ ตอนนี้เธอร้อนไปทั้งตัวอย่างกับคนที่ต้องการระบายเรื่องอย่างว่า แม้ว่าเฟย์ก็พยายามคุมสติของตัวเอง ทว่าพออคิณณ์จับโดนตัวเธอ เธอกลับมีปฏิกิริยาตอบสนองต่ออีกฝ่ายทันที เธอต้องการเขา ต้องการเขามากในตอนนี้
“ยัยแม่วัว เธอนี่มันโง่จริง ๆ เลย” อคิณณ์พูดก่อนเดินพาเฟย์ไปที่ลานจอดรถแล้วดันตัวเฟย์เข้าไปในรถทันที อคิณณ์คิดในใจหากเป็นสาวที่เขาเคยควงหรือคบเขาคงอุ้มขึ้นรถไปแล้วแต่สำหรับยัยแม่วัวอุ้มไม่ไหวจริงๆ
อีกทั้งตอนนี้คนของอคิณณ์ซึ่งเป็นการ์ดของทางร้านจัดการนำลูกค้าออกมาจากร้านเข้ามุมอับลูกค้าที่บังอาจวางยาปลูกเซ็กซ์ในผับของเขาและยังเป็นพนักงานบาร์เทนเดอร์ของเขาอีกด้วย
“นี่คือการสั่งสอนจากเจ้านายพวกกู”การ์ดจัดการลูกค้าตามคำสั่งเจ้านาย อคิณณ์กำชับให้การ์ดกระทืบแต่พอเหมาะอย่าให้ถึงตายและหากมันไม่จบเขาจะรับผิดชอบเอง
หลังจากอคิณณ์พาเฟย์ขึ้นรถและขับรถออกมาจากไนต์คลับทันทีเพื่อจะมุ่งตรงกลับมาที่เพนท์เฮาส์ของเขาซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก
“ยัยแม่วัวหยุดเลย เก็บมือเดี๋ยวนี้” อคิณณ์เอ่ยขึ้นพร้อมรวบมือของเฟย์มาเอาไว้เมื่อเธอได้เอื้อมมาจับลงที่แผงอกของเขาพร้อมพยายามลูบไล้ไปมา
“พี่อคิณณ์ช่วยเฟย์หน่อย เฟย์ไม่ไหวแล้ว เฟย์ร้อน” เฟย์เอ่ยพร้อมกัดริมฝีปากส่งจริตเย้ายวนมาให้กับอคิณณ์ ทำให้อคิณณ์รู้ได้ทันทีว่ายาที่เฟย์ดื่มเข้าไปเริ่มออกฤทธิ์ขึ้นแล้ว
“เฟย์ เฟย์ ตั้งสติก่อน ยัยแม่วัว ” อคิณณ์พยายามมองไปข้างหน้าเพื่อดูท้องถนน แต่ใบหน้าของเฟย์กลับก้มลงมาซุกที่เป้ากางเกงของเขาแทน
แม้ว่าอคิณณ์จะเอามือดันหัวของเฟย์ออกไปแล้วก็ตามแต่ด้วยแรงของหญิงสาวที่ไม่มีสติและเฟย์ก็ไม่ได้มีท่าทีจะหยุดการกระทำแต่อย่างใด
การขับรถกลับมาที่เพนท์เฮาส์ของอคิณณ์คืนนี้เรียกว่าทุลักทุเลไม่น้อย เพราะตลอดทางเฟย์ถูไถอยู่ที่ใจกลางความเป็นชายของเขาตลอดทาง เรียกว่าไม่ได้คิดจะหยุดลวนลามอคิณณ์เลยแม้แต่น้อยและตัวตนของเขามันกำลังปวดหนึบขึ้นมาเช่นกัน เมื่อมาถึงเพนท์เฮาส์ อคิณณ์พาเฟย์ออกจากรถและเรียกสติเธออีกครั้ง
“ยัยแม่วัว เดินดีๆแล้วเลิกลวนลามฉันได้แล้ว” อคิณณ์เอ่ยห้ามปรามเฟย์ทันที เมื่อเขาเห็นว่าเฟย์ไม่หยุดการลวนลามเขา อีกทั้งการกระทำของเธอมันจะดูไม่ดีในสายตาของคนอื่นเพราะที่ล็อบบี้ยังมี รปภ.อยู่
“คืนนี้พี่คิดค่าตัวเท่าไหร่คะ หนูอ๊อฟพี่ค่ะ”
- ผู้เขียน
