“ฉันเข้าใจเธอนะ เรื่องของอดีตปล่อยมันไปแล้วกัน ตอนนี้ฉันอยากพักเรื่องเครียดๆ พวกนี้แล้ว” คุณคมคายเอ่ยกับสะใภ้ก่อนจะหันมาพูดกับหลานสาว “มาหาย่าสิลูก”
เมื่อได้ยินผู้เป็นย่าเรียกหา เด็กน้อยยังรู้สึกกลัวๆ กล้าๆ แต่ผู้เป็นมารดาเป็นคนให้กำลังใจบุตรสาว ทำให้เด็กน้อยยอมเดินเข้าไปในอ้อมกอดของผู้เป็นย่า และยอมให้ท่านฟัดไปหลายที ความรู้สึกเมื่อครั้งบุตรชายยังเยาว์วัยหวนกลับมาอีกครั้ง น่าแปลกเมื่อรู้ว่าหลานสาวเป็นสายเลือดของบุตรชาย ความรักอย่างไม่มีเงื่อนไขก็ก่อตัวขึ้นอย่างที่คุณคมคายไม่รู้ตัว
“ไปอยู่เมืองนอกกับย่ามั้ยคะ หนูจะได้พูดได้หลายๆ ภาษา” คุณคมคายพูดกับหลานสาว หลังจากที่เล่นหยอกล้อกับหลานสาวจนเหนื่อย เมื่อภูริตาได้ยินเช่นนั้นก็หน้าถอดสี เธอกลัวว่าคุณคมคายจะมาพรากบุตรสาวไปจากเธอ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยอะไร เสียงของสามีก็แทรกขึ้น เหมือนเป็นดังระฆังช่วยชีวิตเธอ
“จะพาลูกเขาไปไหนถามพ่อแม่เขา
