ของขวัญจากเมียไร้ทะเบียน

อยู่ไปวันๆ...1

และวันนี้ก็เป็นวันคล้ายวันเกิดของพลอยชมพู เธอเตรียมตัวฉลองกับเขาสองคน หลังจากที่เธอโอนเงินไปให้บิดามารดา และขอคำอวยพรจากท่านทั้งสองเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็จะมาเตรียมทำอาหารที่คอนโด แต่พอเธอเปิดประตูเข้ามา เธอก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงเหมันต์กำลังคุยโทรศัพท์กับใครสักคนอยู่ เธอคิดว่าอาจจะเป็นเรื่องงาน เธอจึงไม่เอ่ยทักเขาออกไปทันที และดูเหมือนว่าเหมันต์จะเคร่งเครียดเกินกว่าที่จะสนใจว่าพลอยชมพูกลับมาที่คอนโดแล้ว

“ผมขอเวลาอีกหนึ่งเดือนได้มั้ยครับแม่” เสียงของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย เมื่อมารดาของเขาเร่งเร้าเรื่องแต่งงานกับลูกสาวเพื่อนสนิทของท่าน แต่เขายังไม่อยากแต่ง เพราะเขามีพลอยชมพูอยู่ทั้งคน

[ฉันให้เวลาแกมานานแล้วนะตาเหม ฉันอยากจะเห็นหน้าหลานสักที แกจะรอให้แม่ตายก่อนได้เห็นหน้าหลานหรือไง] คุณหทัยรัตน์บีบบังคับบุตรชายทางอ้อม ท่านเหนื่อยกับบุตรชายคนนี้มาก ท่านไม่รูเหมือนกันว่าทำไมบุตรชายไม่ยอมแต่งงาน ทั้งที่บุตรชายของท่านเพียบพร้อมทุกอย่างทั้งฐานะ เงินทอง และชื่อเสียงวงศ์ตระกูล

“ไม่นานเกินรอหรอกครับคุณแม่” เหมันต์กล่าวเสียงเครียดๆ สิ่งที่เขากำลังพยายามทำอยู่ ก็ดูท่าว่าจะไม่สัมฤทธิ์ผลเสียที และทางมารดาก็เร่งเร้าจนเขาจะหาข้ออ้างปฏิเสธไม่ได้แล้ว

[ฉันจะให้แกครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย หนึ่งเดือนหลังจากนี้แกต้องแต่งงานกับหนูดาว ไม่ต้องมาประวิงเวลาอะไรทั้งนั้น] เสียงของคุณหทัยรัตน์นั้นบ่งบอกถึงความเด็ดขาด ซึ่งคนเป็นลูกอย่างเหมันต์รู้ดี เขาไม่มีทางเลี่ยงคำสั่งนี้ของมารดาได้เลย หากว่าแผนการที่เขาวางไว้ไม่สำเร็จสักที

“ครับ อีกหนึ่งเดือนข้างหน้าผมจะแต่งงานกับคุณดาว” เหมันต์รับปากไปส่งๆ เขาไม่มีอยากมีปัญหากับมารดา แต่ผู้ที่ได้ยินเรื่องราวตั้งแต่ต้นแทบจะล้มทั้งยืน นี่เหรอคนที่บอกว่ารักเธอ คนที่บอกให้เธอรอ เขากำลังจะแต่งงานกับคนอื่น นี่เขาหลอกเธอมาตลอดอย่างนั้นเหรอ แต่คนอย่างพลอยชมพู เธอจะยังไม่ถอยจนกว่าเธอจะได้พิสูจน์อะไรบางอย่าง และที่สำคัญวันนี้เธอมีเรื่องสำคัญในชีวิต นั่นก็คือการตั้งครรภ์ลูกของเขา ซึ่งเธอเตรียมจะบอกเขาวันนี้

พลอยชมพูจึงทำท่าเปิดประตูเสียงดังอีกครั้งเหมือนว่าเธอเพิ่งจะกลับเข้ามา ก่อนที่จะฝืนยิ้มหวานส่งไปให้เขา นั่นทำให้เหมันต์ตัดบทมารดา ก่อนจะวางสายไปอย่างเร่งรีบ สิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้หญิงสาวเห็นความพิรุธของเขาอย่างชัดเจน ความเจ็บปวดมันเกาะกินทั้งหัวใจ แต่เธอต้องฝืนยิ้มเอาไว้ เพื่อปกปิดความเจ็บนั้นไว้แต่เพียงผู้เดียว

“กลับมาแล้วเหรอครับ ผมมีอะไรจะให้คุณด้วย” เหมันต์เดินเข้าไปโอบร่างบางอย่างเอาใจ เธอขืนตัวเล็กน้อย แต่เมื่อรู้ว่าต้องทำทุกอย่างให้ปกติ หญิงสาวจึงปล่อยให้เขาโอบเอวตามที่เขาต้องการ

“มีอะไรเหรอคะ” พลอยชมพูพยายามอย่างที่สุดที่จะทำเสียงปกติ