ตกเย็น
หลังจากที่ชบาเลือกซื้อเสื้อผ้าเสร็จนายหัวอาชาก็พาเธอกลับมาที่บ้านทันทีโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำเดียว สีหน้าและการกระทำของนายหัวอาชาทำให้ชบารู้สึกอึดอัดจนไม่กล้าที่จะถามอะไรออกไป
ภายในรถเธอนั่งมาอย่างเงียบๆ ไม่พูดอะไรสักคำมีเพียงเสียงลมหายใจของนายหัวอาชาที่พ่นออกมาเป็นช่วงจังหวะ
~ บ้านนายหัวอาชา ~
ปึก!!
คนตัวสูงเปิดประตูลงจากรถแล้วปิดอย่างแรง ก่อนจะเดินเข้าไปด้านในโดยที่ไม่ได้สนใจชบาเลย
เธอเลยต้องลงจากรถแล้วขนของที่อยู่ทางด้านหลังรถเข้าไปในบ้านเอง
"ชบาๆ"
"อ้าวพี่หาญ มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ มาหานายหัวหรอ นายหัวอยู่ข้างในนู่นจ้ะ"
"เปล่าๆ พี่แค่จะมาถามน่ะว่านายหัวไปกินรังแตนที่ไหนมา ทำไมถึงได้หน้าบูดบึ้งขนาดนั้น" หาญพูดด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความกลัว เพราะรู้ดีว่าถ้าเจ้านายโมโหแล้วมันจะเป็นยังไง
"เอ่อ....ชบาก็ไม่รู้เหมือนกันจ้ะ รู้แต่ว่าเขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ที่อยู่ในเมืองแล้ว" ชบาตอบ จ
