เช้าวันต่อมา
สรุปว่านายหัวอาชาต้องเป็นคนลงมาทำอาหารเอง เพราะชบาเธอไม่ค่อยสบาย
ในใจก็นึกคิดว่าเมื่อคืนเขาก็ไม่ได้ทำรุนแรงอะไรกับเธอ แต่ทำไมเช้ามาเธอถึงเป็นไข้ได้
ฝี่วว ฝี่วว ฝู่วว
นายหัวอาชาผิวปากร้องรำทำเพลงอย่างสบายใจขณะที่กำลังยืนทำอาหารอยู่ โดยไม่ได้สังเกตเลยว่ามีคนกำลังเดินมาหาเขาจากทางด้านหลัง
"แฮ่มๆๆ ผิวปากสบายใจเลยนะครับ สงสัยจะง้อกันหนักเลย" หาญเอ่ยแซวผู้เป็นเจ้านาย พร้อมกับยืนยิ้มกรุ้มกริ่ม
"มีอะไรไอ้หาญ?"
"เปล่าครับ แค่เมื่อคืนได้ยินเสียงอะไรก็ไม่รู้ลอยมาตามลม ตอนเช้าก็เลยจะมาถามนายหัวดูน่ะครับว่าได้ยินเสียงนั้นหรือเปล่า"
"ไม่ได้ยิน" เขาตอบเสียงเรียบ
แต่ความจริงเขาเป็นต้นกำเนิดเสียงต่างหาก แต่ขี้เกียจจะยอมรับอะไรกับลูกน้องคนนี้
"แน่ใจเหรอครับว่าไม่ได้ยิน"
"เออ! มึงจะยืนอยู่ตรงนี้อีกนานไหม กูจะทำกับข้าว"
"หือ....แล้วแม่ครัวของนายหัวหายไปไหนครับ หน้าที่นี้มันไม่ใช่หน้าท
