เช้าวันต่อมา
ผู้หญิงคนนั้นยอมออกไปจากไร่แต่โดยดี และนายหัวอาชาก็ไม่ได้สนใจอะไรเธอเลย
ทว่า....ตอนเช้ามันกลับมีคนขับรถเข้ามาอีก ซึ่งมันเป็นรถอีกคันที่ไม่ใช่รถเก๋งของผู้หญิงเมื่อวาน
"ใครมาอีกน้อ" ชบาบ่นพึมพำ เพราะเรื่องเมื่อวานมันยังทำให้เธอปวดหัวไม่หาย ถ้ามีเรื่องวันนี้เกิดขึ้นอีกไม่รู้ว่าเธอจะปวดหัวอีกแค่ไหน แล้วก็ไม่รู้ว่านายหัวอาชาจะโมโหอีกหรือเปล่า
ปึก!
มีคนเปิดประตูลงจากรถคันนั้นแล้วเดินเข้ามาในบ้านของนายหัวอาชา
ซึ่งชบาเธอกำลังถูบ้านอยู่พอดี
"มาหาใครจ๊ะ?"
"ฉันมาหาเจ้าของบ้านนี้ ถ้าเธอไม่ใช่ก็หุบปากไป" ผู้หญิงคนนั้นมองชบาด้วยสายตาที่เหยียดหยาม
"ขอโทษจ้ะ ถ้าจะมาหานายหัวตอนนี้ในหัวไม่อยู่บ้านหรอกจ้ะ นายหัวออกไปทำงาน" ชบาเธอรีบบอก ที่เธอถามมันไม่ได้แปลว่าเธอจะก้าวก่ายอะไรเรื่องของเจ้านาย แต่มันเป็นเพราะว่านายหัวอาชาไม่ได้อยู่บ้าน
"ฉันรอได้ ไปเอาน้ำมาเสิร์ฟฉัน"
"จ้ะๆ"
ชบาเดินเข้า
