สองเดือนถัดมา
อึก อ้วก อ้วก!!
ศิวารีบพุ่งตัวเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็วเมื่อรู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอาเจียนขึ้นมา เขาเป็นแบบนี้มาได้สักระยะแล้วแต่ไม่เคยไปหาหมอเลยสักครั้ง มีเพียงนมแย้มเท่านั้นที่รู้จักอาการนี้เป็นอย่างดี ส่วนเกษราก็ทำงานหักโหมหนักจนแทบจะไม่ได้มีเวลามาดูแลศิวาเลย ช่วงนี้เขาปล่อยให้ผู้ช่วยดูแลงานแทนไปก่อนเพราะอาการที่เป็นอยู่ทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากนอนนิ่งๆ เพราะถ้าขยับตัวเขาก็วิ่งเข้าห้องน้ำอ้วกออกมาจนหมดไส้หมดพุง
"อึกก อ้วกกก! โอกก!!" ศิวาโก่งตัวจนสุดโต่ง อาเจียนออกมาจนแทบจะไม่มีอะไรออกมาจากปากของเขาแล้ว
"ไหวไหมคะคุณศิวา ไปหาหมอไหมคะเดี๋ยวนมจะไปบอกคนขับรถให้เตรียมรถให้"
"มะ...ไม่ไปครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรเดี๋ยวก็หาย..." ศิวาพูดอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง แม้แต่แรงจะลุกขึ้นเดินก็ยังแทบจะไม่มี แล้วจะเอาแรงที่ไหนไปหาหมอที่โรงพยาบาลได้
"นมไม่เคยเห็นคนแพ้หนักขนาดนี้มาก่อ
