EP.25
“ว้าย!” เจ้าขาถลาไปที่พื้นเพราะสะดุดพรม
“บ้าเอ๊ย! เดินทุกวันไม่สะดุด ดันมาสะดุดวันนี้ อูย... เจ็บ...”
หัวเข่ากระแทกพื้นจนเจ็บแต่หล่อนต้องไปต่อ เจ้าขาพยุงร่างลุกขึ้น แต่ยังไม่ทันได้ก้าว
“ว้าย! คุณพีท!” หล่อนกรีดร้องเมื่อฝ่ามือแข็งปานคีมเหล็ก ฉุดกระชากหล่อนมาที่โซฟาในห้องนั่งเล่น
“ปล่อยเจ้าขาเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย!” หล่อนพยายามสะบัดมือ แต่เขาไม่ได้สะเทือนเลย
“ไม่ปล่อย! คนอย่างเธอมันต้องล่ามเอาไว้ ปล่อยไปหลุดไปไม่ได้เลย อ่อยไปทั่ว แม้แต่วินมอเตอร์ไซค์รับจ้างก็ไม่เว้น นี่ถ้าฉันมาไม่ทัน เธอคงพามันขึ้นมาขย่มกันบนห้องแล้วมั้ง”
“บ้า! คุณมันบ้า! ใจต่ำ สกปรก ไม่มีใครเขาคิดบ้าๆ อย่างคุณหรอก”
“ใครมันจะไม่คิด! ฉันบอกเธอแล้วไง ผู้ชายน่ะมันเห็นเธอมันก็อยากเอากันทุกคนแหละ แล้วคนอย่างเธอมันก็ง่าย! ปล่อยออกจากกรงวันเดียว ยังกับหมาเดือนสิบสอง เรียกตัวผู้มาทั้งฝูง!”
“คุณพีท! คุณมันบ้า! ด่าเกินไปแล้
