ใบบัว.....
ฉันถูกคุณฟิวอุ้มเข้าในห้องนอนที่ฉันมองแล้วมันแทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยนอกจากเตียงนอนที่มีขนาดใหญ่ขึ้นประมาณสิบฟุตเห็นจะได้ เขาอุ้มฉันมาวางบนเตียงอย่างอ่อนโยนทะนุถนอมไม่จับฉันโยนแบบเมื่อก่อนที่เขาชอบทำก่อนที่เขาจะตามลงมาทาบทับฉันเอาไว้ เรามองหน้ากันฉันเห็นแววตาของเขาที่ฉายแววความต้องการ เขาใช้นิ้วมือเกลี่ยเส้นผมของฉันออกจากกรอบหน้าก่อนจะก้มลงมาจูบที่หน้าผากของฉันอย่างแผ่วเบา
"บัวจ๋า" เสียงของเขากระเส่ามากฉันทำได้แค่เพียงหลบสายตาหันไปอีกทางแต่เขาก็เอามือมาจับปลายคางของฉันเพื่อให้ฉันหันหน้ามาทางเขาเหมือนเดิม
"ห้ามหลบสายตาพี่สิ พี่อยากจ้องหน้าอยากมองบัวนานๆ รู้มั้ยว่าพี่คิดถึงเรามากแค่ไหน คิดถึงเรื่องราวดีๆของเราทั้งสองคนที่เกิดขึ้นที่นี่ พี่พยายามที่จะไม่คิดถึงสิ่งที่ไม่ดีที่เกิดขึ้นระหว่างเราพี่พยายามที่จะไม่คิดถึงคำพูดแย่ๆของตัวเองที่เคยพูดให้เราเจ็บปวดเพราะมันทำให้พี่เจ็บและ
