ฟิว....
"ฟิวกลับมาทำไมไม่บอกเราจะได้ไปรับที่สนามบิน" ลูกศรทักผมเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาในบ้านเธอกำลังนั่งเล่นอยู่กับหลานๆของผมนั่นก็คือน้องข้าวปั่นข้าวแป้งแล้วก็มีเจ้าโอโม่ที่ผมไม่ได้เจอมันมาสองปีพอมันเห็นผมมันก็มองหน้าพอมันจำได้มันก็วิ่งเข้ามาหาทันที
"ว่าไงเจ้าโอโม่ไม่เจอกันนานยังอ้วนอยู่เหมือนเดิมเลยนะ"
"เมี๊ยวววว" มันเอาหัวมาถูๆที่แขนของผมอย่างประจบเอาใจ
"มันกินจุมากเลยค่าอาฟิว" หลานสาวของผมฟ้องทันทีผมยิ้มให้เด็กน้อยที่ตอนนี้โตขึ้นมากกว่าแต่ก่อน
"อาฟิวค๊าบบไหนของฝากที่อาฟิวสัญญาว่าจะซื้อมาฝากผม" น้องข้าวปั้นทวงถามของเล่นทันทีเพราะก่อนหน้านี้แกไปหาผมที่อเมริกาแกบอกว่าถ้าผมกลับไทยผมต้องซื้อของเล่นมาฝากด้วยซึ่งผมก็ไม่ได้ลืม
"ไว้เดี๋ยวอาพาขึ้นไปเอาบนห้องโอเคมั้ย"
"โอเคค๊าบบบ^^"
"ของน้องแป้งก็มีใช่มั้ยค๊าอาฟิว"
"มีสิครับ"
"เย้ๆๆอาฟิวใจดีที่สุดน้องรักอาฟิว" แล้วเด็กทั้งสองก็วิ่งเข้ามาก
