สองปีผ่านไป
ใบบัว....
"แม่มาทำบุญให้หนูนะคะ ขอให้หนูได้ไปเกิดกับคนที่พร้อมจะดูแลหนูหนูไม่ต้องรอแม่นะคะแม่ขอโทษนะลูกที่ไม่สามารถให้หนูกลับมาอยู่กับแม่ได้อีก" ฉันพูดกับตัวเองแบบนี้ทุกครั้งที่ฉันมาทำบุญให้กับลูกลูกที่จากฉันไปเมื่อสองปีก่อน แม้ว่าตอนที่แกจากฉันไปตอนนั้นแกจะอยู่ในท้องฉันแค่สามเดือนแต่ฉันก็ได้รู้ว่าแกเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักและฉันก็รักแกมาก ตอนนี้แกอาจจะอยู่บนสวรรค์หรือไม่ก็อาจจะไปเกิดกับคนที่พร้อมที่จะดูแลแกมากกว่าฉันแล้วก็ได้ สองปีที่ผ่านมาไม่มีวันไหนที่ฉันไม่คิดถึงแกยิ่งเวลาที่ฉันเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่ไหนฉันมักจะขอเข้าไปจับไปกอดเพราะคิดถึงลูก ถ้าแกยังอยู่ตอนนี้แกน่าจะประมาณขวบครึ่งคงจะกำลังหัดพูดหัดเดินหัดวิ่ง ฉันทำใจอยู่นานเป็นปีกว่าจะทำใจและยอมรับความจริงเรื่องลูกได้ ฉันนอนร้องไห้ทุกคืนเพราะคิดถึงแกทุกวันนี้ฉันยังเก็บสมุดบันทึกสีชมพูของลูกเอาไว้เก็บไว้ดูต่างหน้าแม้
