พลันสายตาเขาเหลือบไปเห็นบุษบาบัณเดินเข้ามาในบ้านพอดีวันนี้เธอใส่ชุดแซกสั้นสีหวานเขารู้สึกถึงความสวย และความเย็นยามอยู่ใกล้เธอในช่วงไม่กี่วันมานี้แต่เขาชอบให้เธอกลายเป็นชาร้อน ๆ มากกว่าเพราะฉะนั้น
“ไปไหนมา” เขาถามทั้ง ๆ ที่รู้
“ไปใส่บาตรค่ะ”
“อ้อ… ไปตลาดมาเหรอ ไปแต่เช้าเลยนะคงกลัวตลาดจะวายเดี๋ยวผู้ชายจะหมดตลาดล่ะสิ” หาเรื่องวันละนิดจิตแจ่มใสอย่างไรไม่รู้
บุษบาบัณถอนหายใจคิดจะเดินหนีแต่มีหรือเขาจะปล่อยไปง่าย ๆ
“จะรีบไปไหน มานี่ก่อนสิกินข้าวเป็นเพื่อนผมหน่อย”
บุษบาบัณกำลังจะเดินหนีอีกครั้งแต่คราวนี้ชลลัมพีเสียงแข็งขึ้นแบบคนเอาแต่ใจและเป็นจอมบงการ
“บอกให้มานั่งตรงนี้ และเดี๋ยวนี้ถ้าช้ากว่านี้สิ้นปีโบนัสคุณจะเหลือครึ่งเดือน” เขาสั่ง
บุษบาบัณแม้จะคิดรำคาญแต่ด้วยไม่อยากมีเรื่องแต่เช้าเลยไปนั่งเพราะเรื่องสำคัญเขามีผลต่อโบนัสเธอจริง ๆ “ทำไมคะกินคนเดียวไม่ได้หรือไงถึงเที่ยวบังคับคนอื่น”
“ก
