บุษบาบัณโทรตามน้องชายหลายครั้งเพราะต้องการรู้ว่าบดินทร์อยูที่ไหนแล้วและเสียงสัญญาณโทรศัพท์ก็ดังขึ้นก่อนที่บดินทร์จะปรากฏตัว
“ตาดินมาแล้วเหรอคุณพีเขารออยู่ในห้องสายแล้วนะเกินเวลามา 5 นาที”
บดินทร์ทำหน้าเซ็งสุดขีด “อะไรกันพี่บุษสายแค่ 5 นาทีทำเป็นซีเรียสไปได้”
บุษบาบัณหันไปมองข้างหลังให้แน่ใจเสียก่อนว่าเขาไม่เดินออกมาจากห้องตอนนี้เพราะเมื่อสักครู่เขากำลังนั่งดื่มกาแฟ “คนเขี้ยวและเค็มแบบคุณพีนาทีนึงของเขามีค่าตั้งเท่าไรรู้ไหม ดีไม่ดีจะคิดดอกเบี้ยนายเป็นวินาที”
“จริงเหรอพี่บุษขนาดนั้นเชียว ผมว่าไม่จริงหรอกมั้ง” บดินทร์ส่ายหน้า ไม่รู้จะให้สัญญาณยังไงดีกับพี่สาว
“จริงสิ นี่นายมาช้าตั้งห้านาทีเข้าไปต้องถูกเล่นงานแน่ ๆ เขาเป็นคนที่ตรงเวลามากนะป่านนี้คงนั่งปั้นหน้ายักษ์แล้ว”
“อุ๊ย! ไม่หรอกมั้งพี่หน้าตาคุณพีเขาดูใจดีจะตายไป” บดินทร์ยิ้มแหย ตีสีหน้าไม่ถูกเมื่อเห็นคนที่พี่สาวกำลังพูดถึงเดินมายื
