บทที่10

1146 คำ

ซูเหมยฮวาฉีดยาชาให้คนเจ็บก่อนกรีดเปิดปากแผลเพื่อดึงธนูออก ทุกขั้นตอนของล้วนทำอย่างคล่องแคล่ว ตอนที่นางเย็บแผลเหงื่อของนางไหลนางจึงเอ่ยปากบอกเขา ให้เขาช่วยเช็ดให้นาง "เจ้าทำอันใด" เขาถามขึ้นตอนที่ซูเหมยฮวาฉีดยาชา "สิ่งนี้จะช่วยให้เขาไม่รู้สึกเจ็บ และทำให้เขาหลับไปสักพัก แม้ตอนนี้เขาจะไม่ได้สติ หากเขาตื่นขึ้นมาตอนที่ข้ารักษาจะยุ่งยากเกินไป" "ตอนนั้นเจ้าไม่ได้ใช้สิ่งนี้กับข้า" เขาจ้องนางอย่างคาดคั้น "ก็ ก็เจ้าทนได้" นางตอบแบบขอไปที "เช็ดเหงื่อให้ข้าหน่อย" เขาชะงักไปแล้วเดินมาเช็ดเหงื่อให้นาง "เสร็จแล้ว นี่ยาท่านให้เขากินตอนปวดแผลทุกสองชั่วยาม และเม็ดนี้กินหลังอาหารจนกว่าจะหมด" "เจ้าไปส่งข้าได้แล้ว ข้าเหนื่อยจนไม่ไหวแล้ว" เขารู้ว่านางเหนื่อยจริงจึงพากลับไปส่ง ขามายังไง ขากลับก็เช่นนั้น นางเคยเห็นแต่ในซีรีส์กำลังภายใน แต่พอได้มาสัมผัสเองมันช่าง เดี๋ยวก็ชิน นางมาถึงก็ไล่เขากลับไป เพราะน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม