บทที่12

1163 คำ

นางให้ทั้งห้าคนล้อมเป็นวงกลมแล้วจุดโคมปล่อยพร้อมกัน สิ่งที่นางทำให้คนรอบข้างมองดูด้วยความสนใจ ทุกคนอธิษฐานเสร็จก็ปล่อยโคมขึ้นฟ้า ซูเหมยฮวามองตามโคมไฟนางยิ้มจนปรากฏลักยิ้มทั้งสองข้างขึ้นมา หรงหลีหมิ่นมองจนเผลอตัว เขาใช้นิ้วจิ้มไปที่รอยบุ๋มที่แก้มของนาง ซูเหมยฮวาหันมามอง "เจ้า เจ้า หรง หลี หมิ่น" หลิวเหล่ยกัดฟันพูดออกมา ถึงเขาจะอยากผูกด้ายแดงให้น้องสาวแต่เมื่อเห็นสหายโดนตัวน้องสาวโทสะก็พุ่งขึ้นมาอย่างมากมาย หรงหลีหมิ่นกะพริบตาปริบๆ เหมือนตัวเขายังไม่รู้ตัวว่าตนเองทำสิ่งใดผิด ซูเหมยฮวายังคงอึ้งอยู่ หวังหย่งดึงตัวน้องสาวหลบไปอยู่ด้านหลัง ลู่เสียนจ้องหรงหลีหมิ่นตาแทบจะถลนออกมา "ไปกินขนมทังหยวน (บัวลอยแต่ลูกใหญ่กว่า) กันก่อนกลับดีหรือไม่" ลู่เสียนเอ่ยขึ้นเพื่อให้สถานการณ์ไม่อึดอัดเกินไป ทั้งห้าคนเดินไปถึงร้านที่ขายทังหยวน หวังหย่งสั่งทังหยวนมาห้าชามเพื่อให้ทุกคนได้กินขนมมงคลในเทศกาลหยวนเซีย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม