วันนี้ฉินอ๋องปล่อยให้ซูเหมยฮวานางได้หยุดพัก (นางคิดเช่นนั้น) เพราะเขาพาองครักษ์เข้าไปในป่าชั้นในเพื่อล่าสัตว์ ซูเหมยฮวานางจึงได้ออกมานอนรับลมที่ศาลาริมน้ำ
โดยมีสาวใช้คอยเฝ้าอยู่ด้านนอกไม่ได้เข้าไปกวนใจนาง ผ้าม่านผืนบางที่ล้อมรอบศาลาไว้ ทำให้เห็นร่างอรชรที่นอนตะแครงข้างชื่นชมบรรยากาศอยู่ด้านใน
ตอนนี้นับเป็นเวลาที่แสนสุขของซูเหมยฮวาหลังจากที่ผ่านเรื่องบนเตียงมาอย่างเหน็ดเหนื่อยถึงสองวัน
เสียงม้าที่ควบมาทางศาลาทำให้นางเพียงปรือตาหันไปมองผู้มาเยือนเท่านั้น จะเป็นผู้ใดได้ นอกจากสามีของนางที่ออกไปล่าสัตว์ได้เพียงหนึ่งชั่วยามก็กลับมาเสียแล้ว
"เหตุใดถึงกลับมาเร็วหนักเพคะ" นางเอ่ยถามทันที เมื่อเขาเดินเข้ามาในศาลา
ฉินอ๋องเดินเข้าไปนั่งอยู่ด้านข้างของนาง พร้อมกับรับน้ำชาที่นางส่งมาให้ดื่มลงไปรวดเดียว
"ไม่มีอันใดน่าสนใจเท่าอยู่กับเจ้า" นางอย่างจะกลอกตามองบนเหลือเกิน เมื่อได้ฟังคำพูดของเขา
"แล้
