เวลาล่วงเลยมาสองเดือน ตลอดสองเดือนที่ผ่านมาฉินอ๋องแทบจะอยู่ติดกับฉินหวางเฟยตลอดเวลา จนเรื่องนี้เป็นที่อิจฉาของสตรีทั่วทั้งเมืองหลวง วันนี้ฉินอ๋องมีประชุมในท้องพระโรงเมื่อออกมาก็เห็นหยางหลางยืนรออย่างกระวนกระวาย
"อาหลางเจ้าเป็นเช่นไรวันนี้"
"ท่านอ๋องรีบกลับตำหนักเถิดพ่ะย่ะค่ะ หวางเฟยไม่สบาย" เขายังพูดไม่จบก็ไม่เห็นเงาฉินอ๋องแล้ว
"ฮวาฮวา เจ้าเป็นอันใด แล้วเหตุใดยังไม่ตามหมอมาอีก" ซูเหมยฮวานอนหน้าซีดอยู่บนเตียง ฉินอ๋องโวยวายจนบ่าวไพร่ในตำหนักวิ่งวุ่นไปหมด หยางหลางแทบจะอุ้มหมอหลวงเข้ามาในตำหนัก
หมอหลวงแทบจะตรวจไม่รู้เรื่องเพราะมีฉินอ๋องนั่งจ้องหน้าตนอยู่ตลอดเวลา
"เจ้าตรวจนานเกินไปแล้ว หากตรวจไม่ได้ก็เปลี่ยนหมอมาเสียใหม่แทน" ซูเหมยฮวาดึงมือฉินอ๋องไว้เขาถึงยอมสงบลง
"ฉะ ฉินหวางเฟย ตั้งครรภ์ได้หนึ่งเดือนแล้วพ่ะย่ะค่ะ" สิ้นคำหมอหลวงฉินอ๋องก็มองซูเหมยฮวาอย่างตกตะลึง ก่อนที่เขาจะเรียกให้พ่อบ้าน
