Ep.5
1425 คำ
Ep.5
Priew talk.
"!!!"
ไม่รู้ว่ามันบังเอิญหรืออะไร ที่อิพี่ติณณ์อะไรนั่นพักอยู่ที่เดียวกันกับฉัน!
อ้อ! แล้วที่ฉันเรียกเขาว่าพี่ ก็เพราะว่าฉันคิดว่าเขาน่าจะอายุมากกว่า แล้วก็เห็นแก่ความมีน้ำใจที่เขาไม่ทิ้งฉันตอนที่วิ่งหนีพวกเจ้าหนี้ ถึงเขาจะด่าฉันไปตั้งหลายครั้งก็เถอะ ฉันจะทำเป็นลืมๆ มันไปละกัน
"เอ่อ...พักอยู่ที่นี่เหรอ ?" ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วเพราะตอนฉันบอกชื่อหอกับเพื่อนพี่ติณณ์ไป เพื่อนที่ติณณ์ก็พูดขึ้นมาว่าอยู่ที่เดียวกันกับอิพี่ติณณ์เลย แต่ฉันก็ยังหันไปเอ่ยถามอิพี่ติณณ์อีกที หลังจากที่เราทั้งสามคนเปิดประตูลงจากรถ
และทันทีที่ฉันถาม คนที่ถูกถามก็ตวัดสายตามามองฉันทันที
"รู้แล้ว จะถามทำไม-_-"
อื้ม! ถามก็ไม่ได้!
ชิ! ไม่ถามก็ได้
ฉันเบะปากใส่อิพี่ติณณ์ก่อนจะหันไปขอบคุณพี่คนหล่อที่ขับรถมาส่ง
“เอ่อ...ขอบคุณที่มาส่งนะคะพี่...?" แต่ดันไม่รู้จักชื่อซะงั้น
"จีนครับ"
"ขอบคุณนะคะพี่จีน" หน้านิ่งว่าหล่อแล้ว พอยิ้มทีทั้งหล่อทั้งน่ารักเลย
อยากได้!
"มึงกลับเถอะ เดี๋ยวกูจะไปนอนละ กูง่วง ขอบใจมึงมาก" ในขณะที่ฉันกำลังเคลิ้มกับรอยยิ้มของพี่จีนอยู่นั้น อิพี่ติณณ์ก็ดันเป็นมารมาขัดขวางความฟินของฉัน โดยการเอ่ยปากไล่เพื่อนของตัวเอง
"อืม แต่มึงแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าพวกนั้นจะไม่ตามมึงมาที่นี่ ถ้าไม่งั้นเดี๋ยวกูให้คนของพ่อกูมาเฝ้า" คนอะไรจะดีขนาดนี้ หน้าตาดี นิสัยดี ห่วงใยคนรอบข้าง
"ไม่ต้องหรอก ขอบใจมึงอีกครั้ง"
"อืม งั้นกูกลับละ"
"บ๊ายบายค่ะ^^" ฉันยิ้มโบกมือลาคนหล่อของฉันทันที พี่จีนส่งยิ้มให้ฉันเล็กน้อย ก่อนจะเปิดประตูขึ้นรถตัวเองแล้วขับออกไป
เมื่อพี่จีนขับรถออกไปแล้ว ฉันที่กำลังจะหันมาคุยกับอิพี่ติณณ์แต่เขากลับไม่ได้ยืนอยู่ที่เดิมแล้ว
ให้ตายสิ! ไม่คิดจะยืนรอส่งเพื่อนเลยหรือไง!
"ตามมาทำไม" คนตัวสูงที่กำลังจะเปิดประตูห้องหันมาถามฉันด้วยสีหน้าหงุดหงิด เมื่อเห็นฉันวิ่งตามมาจนถึงหน้าห้องของเขา
"เปิดสิ"
"อะไรของเธอ-_-"
"เปิดเถอะน่า เร็วๆ ไม่ได้จะทำอะไรมิดีมิร้ายหรอก" ฉันบอกพร้อมกับมองไปที่ลูกบิดประตู ที่มีลูกกุญแจเสียบคาอยู่
พี่ติณณ์มองหน้าฉันด้วยสีหน้ารำคาญสุดๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมา แต่สุดท้ายก็ยอมไขประตูเข้าไป
"มีอะไร"
"นั่งสิ เดี๋ยวฉันทำแผลให้" เห็นเลือกซิปๆ ที่มุมปาก กับที่หน้าผากเขาแล้วมันกวนใจฉันเอามากๆ
ระหว่างทางที่นั่งรถมาพี่จีนก็ถามแล้วนะ ว่าให้ทำแผลให้ไหม แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ยอมให้ทำให้ จะหยิ่งไปถึงไหนก็ไม่รู้ ชิ!
"ไม่ต้อง กลับห้องเธอไปได้แล้ว" พูดจบเขาก็ถอดเสื้อตัวเองออก ก่อนจะเดินไปหยิบหน้าขนหนูมาพาดบ่า
แต่ฉันนี่สิ...
"OoO!!" เลือดกำเดาแทบพุ่ง!!
เห็นใส่เสื้อยืดตัวใหญ่ๆ ไม่คิดเลยว่าจะเซ็กซี่ขนาดนี้ กล้ามแน่นๆ อัดเรียงตัวกันสวยงาม บวกกับความสูง 180+ นั้นแล้ว
โอ้แม่เจ้า!
"มองอะไรวะ ยัยบ้า!"
อื้ม นอกจากวันนี้จะเป็นยัยโง่แล้วยังได้เป็นยัยบ้าอีก
แต่ไม่เป็นไร ยอม
พี่ติณณ์ไม่ได้เขินเลยที่ถูกฉันมองประเจิดประเจ้อแบบนี้ แต่กลับทำหน้ารำคาญเหมือนอยากโยนฉันออกจากห้องมากกว่า
"ขอจับหน่อยดิ"
"เธอควรกลับห้อง"
"เดี๋ยวกลับน่า มานั่งนี่ก่อนมา ทำแผลให้แป๊บเดียวแล้วจะกลับเลย สัญญา" ฉันเลิกวี้ดกล้ามหน้าท้องของเขา ก่อนจะตบมือลงที่เตียงเบาๆ แล้วบอกให้เขาไปนั่ง ก่อนจะเปิดกระเป๋าเป้ตัวเองแล้ว ล้วงเอาถุงอุปกรณ์ทำแผลออกมา
ที่ฉันมีของพวกนี้ติดตัว ก็เพราะว่าฉันชอบซุ่มซ่ามทำให้ตัวเองเป็นแผลบ่อย หลังๆ มาเลยต้องมีติดตัวเอาไว้ แต่ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่น้ำเกลือ แอลกอฮอล์ล้างแผล แล้วก็ปลาสเตอร์ปิดแผล ที่หาซื้อได้ตามร้านสะดวกซื้อ แค่นี้แหละ
"ยุ่ง" ด่าอีกแล้วค่ะ! แต่ก็ยอมเดินมานั่งตามที่ฉันบอก สีหน้าที่ไม่ต้องพูดถึง รำคาญฉันสุดๆ
และพอเขานั่งเรียบร้อย ฉันก็ไม่รอช้าเริ่มใช้สำลีชุบน้ำเกลือแล้วลงมือล้างแผลให้เขาเลยทันที พร้อมกับเริ่มอธิบายขั้นตอนการล้างไปด้วย เผื่อมีเหตุให้เขาต้องมีแผลแบบนี้อีก เขาจะได้ทำเองได้ เป็นไง คนดีล่ะสิ อิอิ
"เริ่มจากใช้สำลีชุบน้ำเกลือแล้วเช็ดบริเวณที่เป็นแผล..."
"!?" ระหว่างที่ฉันกำลังอธิบาย คนที่นั่งให้ฉันทำแผลอยู่ก็เริ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองฉัน แต่ฉันไม่สน ยังคงตั้งใจทำแผลให้เขาต่อไป
"…จากนั้นก็ชุบแอลกอฮอล์แล้วเช็ดอีกครั้ง เช็ดไปเลยเลยการฆ่าเชื้อ อ๊ะ!"
หมับ!
ฉันตกใจนิดๆ เพราะในขณะที่ฉันกำลังจะเอาแอลกอฮอล์ไปเช็ดแผลให้ อยู่ๆ พี่ติณณ์ก็รีบยกมือขึ้นมาจับมือฉันให้ออกห่างจากแผลบนใบหน้าของเขา จากนั้นก็พูดขึ้น
"พอ"
"อ้าว ทำไมอะ ยังไม่เสร็จเลยนะ" ฉันพูดพร้อมมองไปที่แผลของเขา ยังล้างไม่เสร็จเลย
พี่ติณณ์มองหน้าฉันนิ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมา
"ฉันเป็นหมอ-_-"
"ฮะ!? หมออะไร หมอหมา หมอนวด หรือหมออะไร"
"ก็หมอไงวะ"
"ก็แล้วหมออะไรล่ะ"
"หมอที่สามารถผ่าปากเธอได้"
"อ๋อ หมายถึงเป็นหมอในโรงพยาบาลน่ะเหรอ"
"อืม" เขาพยักหน้าตอบฉัน
ว่าแต่...เป็นหมอจริงหรอเนี่ย ดูจากภายนอกไม่น่าเป็นหมอเลยอะ แต่ก็นะ...จะไปตัดสินคนจากภายนอกได้ที่ไหน
"งั้นก็แสดงว่าทำแผลเป็นน่ะสิ"
"อืม เป็น แล้วก็รู้วิธีทำดีกว่าเธอด้วย"
"ชิ! ก็แน่แหละ ฉันไม่ใช่หมอนี่ รู้แค่เบื้องต้นก็ดีแค่ไหนแล้ว" สำหรับคนทั่วไป แค่รู้พื้นฐานแบบนี้ก็ดีมากๆ แล้วนะ
"ออกไปได้แล้ว"
"ไปก็ได้ อย่าลืมทำแผลต่อด้วยล่ะ" ครั้งนี้ฉันยอมไปง่ายๆ เพราะเขาเป็นถึงหมอ คงไม่ปล่อยให้ตัวเองติดเชื้อตายหรอก ไอ้เราก็อุตส่าห์มีน้ำใจเป็นห่วง
ฉันเก็บของทั้งหมดเข้ากระเป๋าแล้วสะพายมัน จากนั้นก็เดินไปที่ประตูและเปิดออกไป
"อย่าลืมไปค้นกูเกิลดูวิธีการทำแผลที่ถูกต้องด้วยล่ะ"
ปัง!
"!?"
หือ ? พูดจบก็ปิดประตูใส่ฉันทันที หมายถึงอะไรอะ
และฉันก็ไม่ทนสงสัยนาน รีบวิ่งไปที่ห้องตัวเองแล้วหยิบสมาร์ตโฟนรุ่นดึกดำบรรภ์ขึ้นมาค้นหาวิธีทำแผลทันที
แต่กว่าจะโหลดได้ก็ต้องใช้เวลานิดนึง เพราะเครื่องมันเริ่มจะรวนๆ แล้ว ผ่านไปสักพัก สิ่งที่ฉันค้นหาก็เด้งพรึบขึ้นมา ก่อนที่ฉันจะไล่อ่านมันอย่างตั้งใจ...
พูดไม่ออกเลยกู อวดรู้ไปตั้งเยอะ อวดไปแบบมั่นใจด้วย ที่ไหนได้ฉันเข้าใจผิดมาตลอด
จริงๆ แล้วมันต้องใช้แอลกอฮอล์ก่อน เช็ดรอบๆ ไม่ให้โดนแผลโดยตรง จากนั้นค่อยใช้น้ำเกลือ แล้วตามด้วยทิงเจอร์ ก่อนจะปิดแผล!!
โอ๊ยย แล้วที่ผ่านมาที่ฉันล้างให้ตัวเองล่ะ ไม่ติดเชื้อตายก็บุญหัวแล้วอีเปรี้ยวเอ๊ย!!
แล้วยังไปปล่อยไก่ตัวโตต่อหน้าเขาอีก ฮือT^T
แต่ช่างเถอะๆ ต่อไปคงไม่ได้เจอกันแล้วล่ะ อย่าคิดมากเปรี้ยวอย่าคิดมาก ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้แกมีอะไรให้ต้องทำอีกเยอะแยะ เลิกคิดๆ
ปลอบใจตัวเองให้รู้สึกดีขึ้นมานิดนึง ฉันก็เริ่มถอดเสื้อผ้าแล้วโยนเกลื่อนไว้เต็มพื้นห้อง เอาไว้ค่อยเก็บทีหลัง ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูและเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเอง...
- ผู้เขียน
