เอ่ยถามในสิ่งซึ่งไม่น่าถาม เพราะคนตอบคงหนักใจที่จะอธิบาย
“อาดำจูบปานทำไมคะ”
หล่อนจ้องหน้าเขาด้วยสายตาตั้งคำถาม
“ฉันขอโทษ... ฉันอดใจเอาไว้ไม่ไหว ก็เธอเหมือนแม่เธอมาก... ทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอมันทำให้ฉันอดคิดถึงเริงรตีขึ้นมาไม่ได้”
อดัมส์สารภาพออกมาอย่างไม่คิดจะปิดบัง เขารู้สึกผิดกับสิ่งที่ได้ทำลงไปแล้ว ทว่าคำพูดของหญิงสาวที่ดังขึ้นตามมา... ก็ทำให้สีหน้าของพ่อเลี้ยงฉายแววฉงนในทันที อดัมส์คิดว่าตัวเองหูฝาด
“งั้นอาดำจูบปานอีกครั้งได้ไหมคะ... ถ้าอาดำคิดถึงคุณแม่มากก็คิดเสียว่าปานเป็นคุณแม่ก็ได้ค่ะ”
สิ่งที่ลูกเลี้ยงขอทำเอาหัวใจของพ่อเลี้ยงเต้นแรง เขาไม่คิดว่าปานจันทร์จะคิดอะไรแบบนี้
ทว่าริมฝีปากเย้ายวนของหล่อนที่เผยอขึ้นอย่างท้าทายให้จูบ ทำให้พ่อเลี้ยงตบะแตกในที่สุด รีบค้อมใบหน้าลงมากดปลายจมูกกับนวลแก้มเปล่งปลั่งเป็นสีชมพูระเรื่อด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง
‘อ่า... ’
คนโดน
