“ฉันรู้ค่ะว่ามันไม่ใช่เรื่องของฉันเลย แต่ฉันแค่สงสารภรรยาของคุณ... ฉันเป็นผู้หญิงด้วยกันฉันมองเธอออก... เธอรักคุณมากนะคะ แล้วเธอก็คงเจ็บปวดมากด้วยที่เห็นฉันอยู่กับคุณ...”
“ออกไปได้แล้ว แกมแพร”
“ฉันไปล่ะค่ะ”
แกมแพรกล่าวลาเป็นครั้งที่สอง และครั้งนี้หล่อนเดินออกมาจากห้องทำงานของอินทัชจริงๆ
หล่อนกำลังเดินมุ่งหน้าตรงไปยังลิฟต์ที่อยู่ห่างออกไปทางซ้ายมือ แต่ก็ถูกผู้หญิงหน้าตาสวยคนหนึ่งเรียกเอาไว้เสียก่อน
“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบมาพบใครเหรอคะ”
แกมแพรหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับเจ้าของเสียงเรียก
“เอ่อ... ฉันมาพบคุณอินทัชน่ะค่ะ แต่ตอนนี้กำลังจะกลับแล้ว”
“มาพบบอสเหรอคะ” สร้อยมาลาย้อนถามอย่างแปลกใจ
“ใช่ค่ะ ฉันขอตัวนะคะ”
แกมแพรรีบปลีกตัวจากไป และก็รีบกดลิฟต์ท์ ไม่นานประตูลิฟต์ที่จะพาหล่อนลงไปยังชั้นล่างสุดก็เปิดออก
หล่อนรีบแทรกตัวเข้าไปภายในนั้น และก็กดปุ่มปิดประตูลิฟต์
ประตูลิฟต์กำลังเคลื่อนตัวเข
