แต่จูบเดียวของเขาก็กลายเป็นหลายสิบจูบ ยิ่งเจ้าหล่อนเผยอปากจูบตอบ และดูดลิ้นใหญ่ของเขาด้วยแล้ว สำนึกผิดชอบชั่วดีก็ยิ่งมลายหายไปอย่างรวดเร็ว
“มิริน... ของพี่...”
น้ำเสียงของเขาทั้งแปร่งทั้งกระเส่า ก่อนจะย่อตัวลงช้อนร่างอ่อนระทวยของมิรินดาขึ้นมาอุ้ม จุดหมายปลายทางคือเตียงนุ่มที่เขากับหล่อนเคยใช้เป็นสังเวียนรักมาหลายครั้งแล้วนั้นเอง
“พี่หนึ่ง...”
ทันทีที่แผ่นหลังบอบบางสัมผัสเข้ากับที่นอนนุ่ม มิรินดาก็ครางเรียกชื่อของผู้ชายที่ตัวเองรักหมดหัวใจออกมา
ไม่ว่าเขาจะใจร้ายกับหล่อนสักแค่ไหน แต่หล่อนก็ไม่เคยหยุดปรารถนาในตัวของเขาเลย
มือแขนเรียวยังคงโอบกอดรอบลำคอแข็งแรงเอาไว้ ดวงตาที่ทอดมองเขานั้นอัดแน่นไปด้วยความเสน่หาล้นใจ
อินทัชรู้ดี...
เขาเข้าใจทุกความรู้สึกของมิรินดา...
ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกต่างจากหล่อนเลยแม้แต่น้อย...
“พี่ต้องการมิริน...”
ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆ โน้มลงมาหา ก่อนที่ริมฝีปาก
