มิรินดาตื่นขึ้นมาตอนเช้าตรู่ ก็พบว่าผู้ชายที่นอนกอดตัวเองมาตลอดทั้งค่ำคืนได้หายไปแล้ว ความอิ่มเอมจากสัมผัสสวาทเมื่อคืนค่อยๆ สลายหายไป โดยมีความเจ็บช้ำเข้ามาแทรกแทนที่เอาไว้ทุกตารางนิ้ว
แม้ว่าอินทัชจะแสดงความพึงพอใจกับบทรักเร่าร้อนระหว่างกันแค่ไหน แต่พอถึงยามเช้าเขาก็เปลี่ยนเป็นคนอื่นสำหรับหล่อนทุกที
มันเป็นแบบนี้เหมือนเดิมซ้ำไปซ้ำมาจนหล่อนไม่สามารถรับมือกับความบอบช้ำนี้ได้อีกแล้ว
หญิงสาวลุกขึ้นนั่ง แต่ก็อดที่จะหันมองร่องรอยของตัวเองกับอินทัชไม่ได้
ความสุขเมื่อคืนนี้คงเป็นแค่ความใคร่ของอินทัชสินะ
รอยยิ้มเยาะหยันตัวเองผุดขึ้นบนใบหน้าของมิรินดา ก่อนที่หญิงสาวจะลงจากเตียง และเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
หล่อนจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว!
อติพัฒน์ที่ยังไม่ได้ไปทำงาน เพราะรอเจอมิรินดาถึงกับแปลกใจ เมื่อเห็นหญิงสาวลากกระเป๋าเดินลงมาจากชั้นบน
“มิรินจะไปไหนครับ”
มิรินดาถอนใจออกมาเบาๆ ดวงตาของหล่อนแดงช้ำ
