บ้านสวน...
ตอนนี้ผมกับเรนโบว์พาตัวแสบมาเยี่ยมปาลินที่บ้านสวนของครอบครัวเธอที่ติดกับกรุงเทพนี่แหละ ซึ่งนี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่พวกเรามาที่นี่ แต่ก็ไม่ได้บ่อยมากเท่าไหร่
“สายหมอกดูโตเร็วกว่าดีเดย์อีกนะเนี่ย” ปาลินพูดขึ้นหลังจากนั่งดูสองแสบนั่งเล่นกัน
“จะไม่ให้โตได้ยังไง พี่สายฟ้าเล่นประโคมของกินให้ลูกตลอด ปากชอบแกล้งให้ลูกอด แต่พอลูกร้องไห้เท่านั้นแหละ ทั้งนมทั้งข้าวไหนจะขนมอีก เผลอเป็นไม่ได้” เรนโบว์บ่นออกไปทันทีหลังปาลินถาม
“หึหึ แบบนั้นดีจะตาย ไม่เหมือนลูกกูไม่ค่อยอยากกินข้าวเลย” ปาลินบ่นออกมาด้วยรอยยิ้มหลังจากพูดถึงเด็กๆ
“แล้วนี่เมื่อไหร่มึงจะกลับไปอยู่ที่บ้านคืนหรอ กุ้งนางบ่นคิดถึง แต่ท้องอยู่พี่คัตเตอร์เลยไม่พามา” เรนโบว์ถามออกไป
“อีกสักพักอ่ะ รอให้ดีเดย์โตกว่านี้หน่อย” ปาลินตอบกลับ
“งั้นเราไปทำอะไรกินดีกว่า ปล่อยเด็กๆไว้กับพี่สายฟ้านี่แหละ” แล้วเมียผมก็พูดขึ้น ก่อนทั้งสองจะพากั
