หลายวันผ่านไป
วันใหม่นั่งหน้าหงิกหน้างอเพราะเธออยู่ที่โรงพยาบาลมาเกือบอาทิตย์แล้ว ภาคินก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วแต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณหมอถึงยังไม่อนุญาตให้ภาคินกลับบ้าน
บอกแต่ว่ารอดูอาการอย่างเดียว แต่เท่าที่เธอมองดูภาคินในทุกๆ วันเขาก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วเริ่มเดินเหินเองได้แล้วด้วย
แกร้ก~
คุณหมอเปิดประตูเดินออกมาจากห้องของภาคินหลังจากที่ตรวจอาการของเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"เป็นยังไงบ้างคะคุณหมอ ยังกลับบ้านไม่ได้อีกหรอคะ?" เธอรีบเดินเข้าไปถาม เพราะอยากจะรู้อาการของภาคิน และเธอก็อยากกลับบ้านเต็มทนแล้วด้วย
"เอ่อ...คือว่า"
"มีอะไรหรือเปล่าคะคุณหมอ?"
"คุณวันใหม่ไปคุยกับคนไข้เอาเองจะดีกว่านะครับ หมอเองก็พูดอะไรไม่ได้มากเหมือนกัน"
"มันมีอะไรร้ายแรงหรอคะคุณหมอ?" เธอมองหน้าของคุณหมอด้วยความตกใจ
"......" คุณหมอไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่เดินผ่านเธอไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไรสักคำเลย
วันใหม่เปิดป
