-22- บอกลา
เป็นอีกครั้งที่ร่างบางหยุดชะงักไป เธอหันกลับไปมองใบหน้าคมคายของขุนพลเพียงนิด ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปหากัปตันที่กำลังบอกลาเพื่อน ๆ อยู่ เพราะต้องบินกลับประเทศไทยพร้อมกับเธอและขุนพลในวันพรุ่งนี้
“เราจะคิดถึงกัปตันนะ”
อังอังที่เดินเข้ามาทันกับประโยคของเจียน่าเพื่อนผู้หญิงของกัปตันที่มักจะมาเล่นกับกัปตันบ่อย ๆ ทำให้เธอหลุดยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู อีกใจหนึ่งก็สงสารที่เธอจะต้องเอากัปตันบินกลับประเทศไทยอย่างกะทันหันแบบนี้ ทำให้กัปตันไม่มีเวลาได้บอกกล่าวเพื่อนได้นานกว่านี้
“คุณน้าอังจะพากัปตันมาที่นี่อีกไหมคะ”
เจียน่าเอ่ยถามอังอังที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ
“แน่นอนสิจ๊ะ ถ้าน้าพากัปตันกลับมา จะพาไปหาเจียน่าคนแรกเลยดีไหม” อังอังลูบผมเจียน่าด้วยความเอ็นดู
“ดีค่ะ หนูจะรอกัปตันกลับมาเล่นด้วยกันนะคะ”
“ถ้าเกิดเจียน่าได้มีโอกาสไปเที่ยวประเทศไทยก็ไปหาน้าได้ที่ร้านขนมนี้นะ น้าเปิดร้านขนมอย
