-29-
เด็กขี้ฟ้อง
“หม่ามี้ คุณลุงคนเมื่อกี้เขาเป็นใครเหรอ” กัปตันถามอังอังหลังจากที่กิตดนัยกลับไปแล้ว
“ลูกค้าประจำที่ร้านน่ะ กัปตันมีอะไรรึเปล่าครับ” อังอังถามลูกชายตัวน้อยด้วยน้ำเสียงสงสัย
“เปล่าครับ หม่ามี้กัปตันยืมโทรศัพท์มือถือหม่ามี้เล่นเกมหน่อยได้ไหมครับ”
“ได้สิครับ นี่จ้ะ ไปนั่งเล่นกับเฮียเจฟฟ์เฮียแดเนียลก็ได้นะ หม่ามี้กับพี่เจนต้องทำงานกันก่อน” อังอังลูบศีรษะลูกชายเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูก่อนจะกลับเข้าไปช่วยเจนในเคาน์เตอร์เพราะตอนนี้ลูกค้าเริ่มมาเยอะแล้ว
“โอเคครับ”
กัปตันรับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะวิ่งไปหาเจฟฟ์กับแดเนียล
“เฮียแดเนียลครับ ต่อสายหาแด๊ดดี้ให้ผมหน่อยได้ไหมครับ”
กัปตันยื่นโทรศัพท์มือถือของอังอังไปให้แดเนียล เพราะตอนนี้เขายังอ่านหนังสือไม่ออกจึงไม่รู้ว่าเบอร์ไหนเป็นเบอร์โทรติดต่อของขุนพล จึงขอร้องให้แดเนียลช่วยจัดการให้
“คิดถึงแด๊ดดี้รึไง” แดเนียลเอ่ยแซวเด็กน้อยแ
