-20- ครอบครัว
อังอังแยกออกมาช่วยยายทำอาหารเย็นในห้องครัว ปล่อยให้สองคนพ่อลูกนั่งต่อหุ่นยนต์กันตามลำพัง ใบหน้าหวานอมยิ้มตลอดเวลาเพราะได้ยินเสียงหัวเราะของกัปตันและขุนพลดังเล็ดลอดเข้ามาภายในห้องครัวเป็นระยะ ๆ
"กัปตันดูมีความสุขมากเลยนะ" วิลัยยายของอังอังพูดขณะกำลังชิมรสชาติอาหารไปด้วย
"คงอารมณ์ผู้ชายเล่นด้วยกันมั้งคะ เลยรู้ใจ"
"ยายว่าเพราะความผูกพันทางสายเลือดมากกว่า"
"คงงั้นมั้งคะ"
"แล้วนี่ จะพากัปตันกลับไปอยู่ที่ไทยเหรอ"
"ใช่ค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูจะไปทำเรื่องที่โรงเรียนกัปตัน"
"ทำไมมันดูกะทันหันจัง แน่ใจนะว่าไม่มีอะไร" ตาทศตาของอังอังที่ยืนพิงขอบประตูเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะตา เฮียเขา...เอ่อ แค่ใจร้อนอยากให้กัปตันไปอยู่ด้วยเร็ว ๆ น่ะค่ะ" อังอังหันกลับไประบายยิ้มให้ผู้เป็นตาสบายใจขึ้น
อังอังวางมือจากการทำอาหารในห้องครัว แล้วออกมาดูสองคนพ่อลูกที่ห้องโถงเพื่อที่
