ตอนที่ 28 : ยอมทุกอย่าง
“กัดไม่ปล่อยนั่นคือนิยามของฉัน” เจโฮปพูดสวนทันควันปรายตามองหญิงสาวตัวเล็กที่จ้องมองอย่างคาดโทษด้วยสายตาเหยียดหยาม
ร่างเล็กเนื้อตัวเริ่มสั่นเพราะความโกรธ มือกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อแต่ไม่เจ็บปวดเท่ากับสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ แววตาเต็มไปด้วยความโกรธและเกลียด
“แล้วเมื่อไหร่คุณจะปล่อยฉันไป”
“เมื่อที่ฉัน...พอใจ”
“คนเห็นแก่ตัว”
หมับ
“อื้อ...” ขนมผิงร้องออกมาเสียงหลงเมื่อถูกมือหนาคว้าเข้าที่ปลายคางมนทั้งที่เขายังขับรถอยู่ ใช้เพียงมือข้างเดียวบังคับพวงมาลัย มือเรียวเล็กพยายามแกะมือหนาออกจากปลายคางมนแต่เหมือนกับว่าเขายิ่งลงน้ำหนักมือจนปวดร้าวไปทั่วกรอบใบหน้า
“ถ้าครางเหมือนตอนด่าฉันคงดี อย่าคิดมาเก่งกับฉันแม้แต่คำพูด” มือหนาสะบัดออกเต็มแรงจนร่างบางเซไปชิดขอบประตู สายตาคมกริบปรายตามองผลงานตัวเองเพียงนิดและหันกลับมาสนใจกับถนนเบื้องหน้า
ขนมผิงลูบกรอบใบหน้าของตัวเองเ
