ตอนที่ 13 : ไม่เหลียวแล
“ห้าพันน่าจะพอกับค่ารถทัวร์ ฉันให้เวลาเธอเตรียมตัวแล้วแต่เธอยังจ้องหน้าฉันอยู่แบบเดิม ก็หาทางกลับเองละกัน”
ขนมผิงมองเงินจำนวนห้าพันบาทที่วางอยู่ปลายเท้า เหมือนว่าเธอเป็นผู้หญิงขายบริการ มือเรียวเล็กจิกเข้าที่เนื้อตัวเองจนเกิดห้อเลือด
“ฉันขอโทรศัพท์คืน”
“......”
“ขอของของฉันคืน”
“......” ไร้ซึ่งคำตอบกลับ
“คุณเจโฮป คุณได้ทุกอย่างที่คุณต้องการไปแล้ว ฉันขอของของฉันคืน”
“ฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าเธอจะไม่โทรไปฟ้องเพื่อนตัวเอง”
“ฉันเห็นว่าเพื่อนตัวเองสบายดีแล้ว ฉันจะไม่เอาเรื่องเลวระยำไปบอกให้เพื่อนต้องทุกข์ร้อนแทนตัวเองหรอกนะ ขอโทรศัพท์ของฉันคืน ในนั้นมีทั้งเรียนและเรื่องส่วนตัว มันจำเป็นกับฉัน”
เจโฮปไม่สนใจคำร้องขออ้อนวอนของเธอแต่หมุนตัวเดินออกจากห้องทันที
ร่างแกร่งขึ้นรถสปอร์ตคันหรูและขับออกไปโดยไร้เงาหญิงสาวที่มาด้วยก่อนหน้านี้ ไม่มีแม้แต่ความเห็นใจหรือแววตาสง
