“โอ๊ย!!” ฮันน่าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อเธอเผลอยกแขนข้างที่โดนยิงขึ้นมาอย่างลืมตัว
“เจ็บมากมั้ย?” เคย์สันถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง ใบหน้าสวยดูซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
ฮันน่าพยักหน้าให้แทนคำตอบ ทั้งที่ในใจอยากจะตอบดังๆ ว่าเจ็บมาก เจ็บที่สุดในชีวิตแล้ว ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยมีแผลใหญ่ขนาดนี้มาก่อน เพราะครอบครัวดูแลและเลี้ยงดูเธอมาเป็นอย่างดี มีแผลใหญ่สุดก็แค่ถลอกตอนที่วิ่งล้มสมัยเรียนอนุบาล
“จะพาฉันไปไหน?” ฮันน่าถามขึ้นเมื่อลิฟต์ผ่านชั้นที่เธออยู่ไปแล้ว
“ไปทำแผล” เคย์สันตอบเสียงเรียบ และในขณะที่เขารีบเวลามักจะเดินช้าเสมอ เลือดที่แผลเธอก็ไหลซึมออกมาไม่หยุด
ร่างบางยืนนิ่งทันทีเมื่อลิฟต์เปิดออก เธอไม่คิดเลยว่าที่คอนโดจะมีห้องแบบนี้ ชั้นสูงสุดจะเป็นห้องส่วนตัวของเคย์สัน ที่ถูกจัดตกแต่งเรียบร้อย มีห้องนอน ห้องครัว ห้องพยาบาล แยกกันเป็นสัดส่วนอย่างชัดเจน
“มาสิ” เคย์สันเรียกหญิงสาวให้ตื่นจาก
