PART 11 | ถอดใจ

1325 คำ

“ใครจ้างมึงมา!” น้ำเสียงดุดันเอ่ยถามด้วยความรู้สึกโกรธแค้นแทนคนเป็นเจ้านาย ผัวะ!! ผัวะ!! เคย์สันยืนมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาที่นิ่งเรียบ เพราะเรื่องแบบนี้มักเกิดขึ้นกับเขาอยู่เป็นประจำ “มึงจะไม่พูดใช่ไหม!” โรมันหยิบมีดแหลมคมขึ้นมาเพื่อขู่ให้ศัตรูกลัวและยอมพูดความจริงออกมา “….” ชายหนุ่มเงียบไม่พูดอะไร อีกทั้งมือและเท้าก็ถูกมัดแน่นด้วยเชือกเส้นใหญ่ ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดและร่องรอยการถูกทำร้ายที่ยับเยินพอสมควร “กูจะถามเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่มึงจะไม่ได้มีโอกาสหายใจบนโลกใบนี้ต่อ” “มึงทำงานให้ใคร!!” โรมันยังคงถามประโยคเดิมเพื่อเค้นเอาคำตอบจากศัตรู เคย์สันมองดูข้อความและรูปภาพในโทรศัพท์ที่ถูกส่งรายงานผ่านช่องทางออนไลน์ไปแล้ว ถึงแม้จะลบออกไปแต่ก็ไม่ได้ช่วยทำให้เรื่องทุกอย่างดีขึ้น “ยะ ยอมแล้วๆ” ไม่ว่าจะได้รับเงินค่าจ้างมาแพงแค่ไหน แต่สุดท้ายก็กลัวตายกันทั้งนั้น “บอกมา!!” โรมันกระชากเสื้อเช

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม