เคย์สันอุ้มหญิงสาวขึ้นมาบนห้องนอน เพราะถ้าขืนปล่อยให้คนเมาเดินเองใช้เวลาสองชั่วโมงก็คงเดินไม่ถึงห้อง
“ไปพักได้ เดี๋ยวฉันจัดการเอง” มาเฟียหนุ่มหันไปบอกลูกน้องคนสนิทที่เดินตามหลังมาไม่ห่าง
ร่างบางถูกวางลงบนเตียงนอนอย่างแผ่วเบา ความรู้สึกผิดเจ็บลึกอยู่ภายในใจที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอต้องออกไปดื่มจนเมากลับมาแบบนี้
“อาบน้ำไหวมั้ย?” มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า
“ไม่ไหวค่ะ” ฮันน่าตอบพร้อมกับส่ายหน้ารัวๆ
“นั่งรอก่อนนะเดี๋ยวจะเช็ดตัวให้” เคย์สันไม่อยากให้เธอนอนสภาพนี้ ถึงจะอาบน้ำไม่ไหวแต่ถ้าได้เช็ดตัวเธอก็คงจะนอนสบายขึ้น
“หนูอาบคนเดียวไม่ไหว เฮียช่วยอาบน้ำให้หนูหน่อยได้มั้ยคะ” ทันทีที่พูดจบฮันน่าก็ซุกใบหน้าไปที่หน้าอกแกร่งทั้งกอดทั้งอ้อน
ถึงจะเมาแค่ไหนหญิงสาวก็ยังพอมีสติอยู่บ้าง และอยากจะลองใจเคย์สัน เธออยากจะรู้เหมือนกันว่าเขายังคิดยังไง และเขายังรู้สึกกับเธอเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า
