“ชอบค่ะ ขอบคุณนะคะ” อธิปไตยประคองร่างน้อยไปที่เตียงนอนกว้าง เขาไล้แก้มสาวเบาๆ เธอเขินอาย เนื้อตัวสั่นสะท้าน มือหนาปัดปอยผมไปทัดกับใบหูเล็กน่ารัก เขาก้มลงไปหอมแก้มนวล เธอก็เบี่ยงหลบเอียงอาย
“แก้มเมียหอมจัง”
“แน่ะ!”
“พี่ไปบอกคุณแม่ให้มาสู่ขอแล้วนะครับ” อธิปไตยบอกสาวเจ้า เธอตาโตมองหน้าเขาอย่างตกใจ
“พี่โซ่!” อิงฟ้าอุทาน
“ตกใจอะไรครับยาหยี”
“พี่โซ่บอกคุณแม่ให้มาสู่ขอ ไม่กลัวโดนลูกปืนคุณพ่อเหรอคะ”
“ไม่กลัวครับ กลัวไม่ได้เมียมากกว่า”
“ปากหวานเสียจริง” เธอหยิกปากเขา ก่อนที่เสียงเคาะประตูจะดังขึ้น ขัดจังหวะการสนทนาของคนทั้งสองในทันที
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
“อุ้ยอ้าย หนูนอนหรือยังลูก”
“ตายแล้วคุณพ่อมาค่ะ พี่โซ่” คนพูดหันรีหันขวางหน้าตาแตกตื่น
“ยังไม่ตายครับ” เขาทำหน้าทะเล้น
“ยังจะมาขำอีก ไม่ตลกนะคะ รีบไปหลบก่อนเถอะค่ะ”
“ที่ไหนดีครับ” คนเอ่ยถามน้ำเสียงเกียจคร้าน ท่าทีไม่ได้หวาดกลัวเลยสักนิด
