อีกฝั่งหนึ่งบนรถเบนซ์คันโปรดของธาวินทร์ก็กำลังจะทยอยส่งเหล่าสหายตามคอนโด
โดยที่ก่อนหน้านี้ทั้งสี่คนเพิ่งจะแวะทานข้าวต้มโต้รุ่งกันก่อนออกเดินทางด้วย
เสียงเพลงเปิดคลอเบาๆ เพื่อให้การเดินทางไม่เงียบเหงาจนเกินไป ในขณะที่ถนนโล่งและฟ้ามืด
"วินทร์"
"ว่า"
“ทำไมรัฐมันไปสนิทกับไอ้วัชได้วะ" เสียงบิวเอ่ยถามอย่างติดสงสัย
“เรื่องมันยาว” ธาวินทร์ตอบกลับ มือประคองพวงมาลัย สายตาจดจ่อกับถนนตรงหน้าตลอดเวลา
“ย่อหน่อยดิ”
“มีเวลาสักสองวันมั้ย เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง”
"สองวันก็เชี่ยละ"
"เอ้า สองวันครับสองวัน"
“เออ งั้นเอาไว้ก่อน กูขอนอนก่อนละกัน”
พอรู้ว่าเรื่องยาวคนที่รอฟังอย่างบิวก็ถึงกับถอนหายใจ แล้วจับศีรษะของโปเต้ที่นั่งหัวโงนเงนให้เอนมาซบไหล่ตน
ข่าวลือของศิวัชที่แพร่สะพัดไป แม้อยู่ต่างคณะกันก็ยังรับรู้ได้
หลายคนอาจจะติดใจที่เห็นคนร่าเริงอย่างรัฐศาสตร์ไปสนิทชิดเชื้อกับศิวัชได้ก็คงไม่แปลกที่จะสงสัย
