วันเวลายังคงเดินไปเรื่อย ๆ กระทั่งถึงพิธีโกนผมจุกของไข่หวาน ภายในบ้านเรือนไทยนั้นเต็มไปด้วยชาวบ้านที่มาช่วยงานบุญบ้านพ่อครู หลังจากแม่ครัวทำอาหารถวายภัตตาหารเช้าเรียบร้อย ไม่นานมิ่งที่ขับรถไปรับพระภิกษุสงฆ์อยู่วัดก็มาถึง
จากนั้นเจ้าอาวาสและพระลูกวัดก็ขึ้นไปบนเรือน ที่มีพ่อครูและชาวบ้านคนเฒ่าคนแก่นั่งรออยู่ หลังจากพระภิกษุสงฆ์และสามเณรนั่งลงยังอาสนะที่เตรียมไว้แล้ว เมื่อถึงฤกษ์ยามก็เริ่มทำการสวดบทคาถาชยันโต ด้วยสุ้มเสียงก้องกังวานอย่างพร้อมเพรียงกัน เพื่อเป็นสิริมงคลให้แก่เด็กน้อย
ชะยันโต โพธิยา มูเล สักยานัง นันทิวัฑฒะโน เอวัง ตะวัง วิชะโย โหหิ ชะยัสสุ ชะยะมังคะเล อะปะราชิตะปัลลังเก สีเส ปะฐะวิโปกขะเร อะภิเสเก สัพพะ พุทธานัง อัคคัปปัตโต ปะโมทะติฯ สุนักขัตตัง สุมังคะลัง สุปะภาตัง สุหุฏฐิตัง สุขะโณ สุมุหุตโต จะ สุยิฏฐัง พรัหมะ จารีสุ ปะทักขิณัง กายะกัมมัง วาจากัมมัง ปะทักขิณัง ปะทักขิณัง
