ทางด้านกาญหลังจากสวดมนต์เสร็จก็เดินออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นคนตัวเล็กกับหลานชายนอนฟุบหลับอย่างหมดสภาพ ก็ได้แต่มองด้วยความเอ็นดูแล้วส่ายหน้าเบา ๆ จากนั้นก็เดินไปหาทั้งสองแล้วนั่งลงด้านข้าง ก่อนจะสะกิดหลานชายของตนให้ตื่น
“ไอ้ไข่ตื่น”
“…”
“ไอ้ไข่”
“…” ทว่าก็ไร้วี่แววที่หลานชายจะตื่น มีเพียงขยับตัวเล็กน้อยแล้วนอนต่อ กาญจึงถอนหายใจเบา ๆ แล้วมองยังคนตัวเล็กที่ฟุบหลับข้าง ๆ จากนั้นก็อุ้มไข่หวานเข้าไปในห้องนอนให้เรียบร้อย ไม่นานก็เดินออกมาข้างนอกอีกครั้งแล้วสะกิดเรียกนิกา
“ลุกไปนอนในห้องดี ๆ”
“…” สิ้นเสียงทุ้มกาญก็นั่งมองนิกาที่ยังไม่รู้สึกตัวจึงมองเธอครู่หนึ่ง จากนั้นก็สะกิดแขนเรียวเล็กอีกครั้ง
“ลุก” ทางด้านนิกาแม้จะรู้สึกตัวตั้งแต่กาญอุ้มไข่หวานเข้าไปนอนในห้องแล้ว ทว่าก็ทำเป็นหลับไม่รู้เรื่อง เพราะหวังอยากให้อีกคนอุ้มเธอเข้าไปในห้องแบบนั้นบ้าง
นิกานอนฟังกาญเอ่ยเรียกพร้อมสะกิด ด้วยความรู้
