ลุ่มหลงกลิ่นนิกา 29

1795 คำ

ช่วงเช้ามืดของวันหลังจากชาวบ้านเริ่มออกมาทำไร่เกษตรของตัวเอง คนตัวสูงจึงหันมองยังห้องนอนของอีกคน เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วจึงขับรถกลับบ้าน ซึ่งใช้เวลาไม่นานก็ถึง พอเดินขึ้นเรือนเห็นมิ่งกำลังนั่งพับผ้าห่ม ตนจึงเอ่ยบอกด้วยสภาพง่วงซึม “กูฝากดูข้าวปลาให้ไอ้ไข่หน่อยนะ” “ได้ครับพ่อครู” “แล้ววันนี้กูปิดสำนัก ไม่รับใครทั้งนั้น” “ครับ” พูดจบคนตัวสูงก็ยกมือปิดปากหาว ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องด้วยสภาพอ่อนล้า เมื่อง่วงจนลืมตาไม่ขึ้น มิ่งเห็นเช่นนั้นก็ได้แต่ส่ายหน้าเบา ๆ จากนั้นก็เลือกไม่สนใจ... ทางด้านนิกาหลังจากตื่นนอนก็รีบอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย จากนั้นก็เดินไปซื้อไก่ย่างที่ร้านยายนางหน้าโรงเรียน ในเวลาที่กำลังรอยายนางย่างไก่ ดวงตาก็เหลือบเห็นขุนขับรถมาจอดด้านข้าง เธอจึงมองอีกคนนิ่ง ๆ ในขณะอีกคนนั้นเอาแต่หลบหน้าหลบตาแล้วรีบเดินเข้าไปในร้าน การกระทำของขุนที่แสดงออกมา ทำเอานิกาประหลาดใจไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม