ภูผาเร่าร้อน

EP8 ขืนใจ [NC25+] 🔥 🔥 🔥

“โอ๊ย ภูผาฉันเจ็บนะ”

เธอร้องด้วยความเจ็บ ขณะที่เขาจับแขนเธอแน่น ก้าวเดินมายังหน้าโรงแรม โดยมีรถสปอร์ตหรูจอดอยู่ พร้อมด้วยรถตู้และมอเตอร์ไซร์สองคนเพื่อประกบรถของเขาเช่นทุกครั้ง บอดี้การ์ดของเขาเปิดประตูรถของเขา ภูผายัดเธอเข้าไปรถ เธอมีสีหน้าที่งวยงงอย่างมาก

“อย่าคิดหนี” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดันเหมือนอสูรเข้าสิงเขา แล้วเขาก็ขึ้นไปนั่งอีกฝั่ง ประตูรถค่อยๆ เลื่อนปิดทั้งสองข้าง

“ภูผา นายเป็นอะไร” เธอถามเขาด้วยความสงสัย

อาจเป็นเพราะเรื่องถอนหมั้นก็ไม่น่าใช่ เพราะว่าพูดเรื่องถอนหมั้นทีไร มันจะเป็นเรื่องตลกของเขาเสียมากกว่า แต่วันนี้มันกลับไม่ใช่

เขาขับรถออกจากโรงแรมด้วยความเร็วพอสมควรจนรถของบอดี้การ์ดตามไม่ทัน ทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวอยู่มาก แต่ไม่กล้าพูดสิ่งใดออกมา กลัวว่าเขาจะขับเร็วกว่านี้ แค่นี้ก็ร้อยหกสิบ จนกระทั่งถึงคฤหาสน์ของเขาใจกลางสาทร ซึ่งเป็นบ้านของเขาที่เธอมาประจำ

“พาฉันกลับมาบ้านของนายทำไม” เธอเอ่ยถามด้วยความสงสัย ขณะที่รถมาจอดในโดมหน้าทางขึ้นบ้าน

“ลงมา” เขาเอ่ยบอกเช่นนี้ เขาเองก็ลงจากรถด้วยเช่นกัน คำพูดของเขามันเหมือนคำสั่งมากกว่า ใบหน้าของเขาไม่สื่อถึงอารมณ์อะไรทั้งสิ้น เธอเดาอารมณ์เขายากสุดๆ

“บอกให้ลงมาไม่ได้ยินเหรอ” เขาตะโกนใส่เธออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำให้เธอสะดุ้งและรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในใจ จึงรีบออกจากรถโดยทันที

“เบาๆ สิ” เธอเอ่ยบอกเช่นนี้ เขาเดินมาฝั่งที่เธอนั่ง และกระชากแขนของเธอ เหมือนลากเสียมากกว่า เธอจะขืนตัวก็ไม่ได้เพราะแรงมากนัก ทำให้เธอแทบจะปลิวไปกับแรงกระชากของเขา

“โอ๊ย เจ็บนะ เป็นบ้าอะไรเนี่ย” เธอตะโกนว่าเขา เขากลับไม่ตอบ และจับเธอแบกขึ้นหลัง เธอดิ้นรนให้เขาปล่อย โดยการทุบหลังเขา เขากลับไม่รู้สึกเจ็บ เขาใช้มือหนาตีที่ก้นของเธอหนักๆ สองสามที

“ภูผา ฉันเจ็บนะ ปล่อยสิวะ” เธอสบถใส่เขาอย่างไม่อายใคร บอดี้การ์ดและแม่บ้านหลายคนต่างก้มหน้าขณะที่เขาเดินผ่านขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของบ้าน

“ปล่อย!!!...ภูผา...ปล่อยฉัน” เธอตะโกนทุบตีหลังเขาอีกครั้ง จนถึงห้องนอนของเขา เขาเปิดประตูออก แล้วก้าวเดินไปที่เตียงกว้าง โยนฉันลงบนเตียง มันทำให้ฉันจุกขึ้นมา เธอจะคลานหนีเขา เขาจับขาสองข้างฉันลากไปที่ปลายเตียง กระชากชุดเดรสสีทองเธอขาดสะบั้น มีเพียงบราเซีย และจีสตริงสีขาวลายลูกไม้ที่สวมใส่อยู่ เธอมองเขาด้วยความหวาดกลัวอย่างมาก เขาเองก็ไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน

“อย่านะ...ภูผา” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว เขาไม่ฟังเสียงของเธอและสีหน้าที่ดูตื่นตระหนกอย่างมาก เธอถีบเขาเต็มแรงที่แกแกร่ง แต่เขาจับเรียวขาเธอไว้ข้างหนึ่ง กระชากจีสตริงของเธอฉีกขาดออกจากกันเขาโยนทิ้งไปไหนไม่รู้

“นายบ้าไปแล้วเหรอ” เธอร้องตะโกนใส่เขาด้วยความกลัว เขาจับเรียวขาสองข้างของเธอด้วยมือเดียว เขาปลดกางเกงและบ็อกเซอร์ออกไป ทำให้เธอเห็นดุ้นผงาดขึ้น ดุ้นของเขาทั้งใหญ่และยาวจนน่าหวาดเสียว เธอหวาดกลัวเขาจับใจ เขาไม่เคยกลัวอะไรเท่านี้มาก่อนเลย

“ไอ้ผา ปล่อยนะ!!!” ฉันร้องสุดเสียง

“น้ำหวาน ถ้าเธอถอนหมั้น ต่อเมื่อเธอเป็นของฉันแล้วเท่านั้น!!!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน แววตาเร่าร้อนแทบแผดเผาเธอให้เธอจุณ มือหนาทั้งสองข้างจับเรียวขาถ่างออกจากกัน เธอดิ้นรนแต่ก็ไม่เป็นผล มองเขาด้วยสายตาที่ตื่นกลัวจัด และก่นด่าเขากลับไม่สนใจในสิ่งที่เธอสบถออกมา เธอหลังน้ำตาและขมิบกลีบร่องไม่ให้เขาเข้าไปได้ เขาไม่สนใจเธอว่าจะมีความรู้สึกตื่นกลัวมากแค่ไหน เขาจับดุ้นที่แข็งตัวจนเส้นเลือดปูดนูน จัดมันเข้าไปในกลีบร่อง เธอสะดุ้งและหลั่งน้ำตาด้วยความเจ็บปวด ริมฝีปากกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

“กรี๊ด...”

เธอกรีดร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บปวด เขากระแทกหมุมวนบดขยี้หนักหน่วงเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องนอน เธอเม้มริมฝีปากไม่ให้เสียงครางเล็ดลอดออกมา น้ำตาเจ้ากรรมหลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย เจ็บกายไม่เท่าไหร่ เธอกลับรู้สึกเจ็บใจ และเกลียดตัวเองที่ไม่สามารถขัดขืนเขาได้

“ไอ้เหี้ยผา...เจ็บ...ปล่อย...ปล่อยสิวะ...กูบอกให้ปล่อย” ฉันร้องออกมา ขณะเขาฉีกบราเซียขาดติดมือหนา เขามองเต้านมอวบอิ่มของเธอที่ขาวเป็นชมพูล้นทะลักออกมาอย่างพึงพอใจ มือหนาขยำอกอวบอิ่มของเธอ เธอใช้มือเรียวทั้งสองข้างผลักเขาให้ถอยห่าง แต่เรี่ยวแรงเพียงน้อยนิดจะสู้อะไรกับเขาที่มีร่างสูงใหญ่กว่าเธอได้

“ไม่ต้องมาแสร้งบีบน้ำตา ฉันรู้ว่าเธอชอบ” เขาเอ่ยบอกอย่างไม่ใส่ใจความรู้สึกเธอเลย มือเรียวทั้งสองข้างถูกเขาตรึงไว้กับที่นอน เขายังคงกระแทกต่อไปเรื่อยๆ

เธอกำผ้าปูที่นอนของเขาหันหน้าหนีเขา กัดริมฝีปากด้วยความเจ็บปวด ไม่ได้เจ็บปวดแค่กาย แต่ใจของเธอแตกสลายไปแล้ว ด้วยน้ำมือเขา ว่าที่สามีของเธอ

“โอ้ว...โอ้...โอ้...อา...”

เขากระแทกหนักๆ ถึงสองสามครั้ง น้ำกามของเขาไหลออกมาในกลีบร่อง เธอรับรู้ถึงน้ำขุ่นๆ ที่ฉีดเข้ามาในกลีบร่องเช่นกัน น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างหมดความอาย เขาเอามือออกจากมือเรียวของเธอ เธอไม่ได้มองเขาแม้แต่น้อย เขาถอดดุ้นออกมาจากตัวเธอเช่นกันด้วยความเหน็ดเหนื่อย เธอลุกขึ้นนั่งทันที เธออยากออกไปจากห้องนี้และห่างไกลจากเขา เธอคิดว่าชาตินี้อย่าได้เจอกันอีกเลย

เขามองเธอที่ลุกขึ้นช้าๆ ขณะที่เจ็บที่กลีบร่องจนขาสั่น แต่เธอก็ก้าวเดินไปที่กำแพงเพื่อเป็นที่ยึดเกาะ ไปที่เสื้อผ้าที่เขาโยนไปไกลถึงเคาน์เตอร์บาร์

“จะไปไหนที่รัก” เขาเอ่ยถามเธอ เธอกลับไม่ตอบเขา เขาก้าวเดินมาหาเธอ เขาหมายจะจับตัวฉัน เธอหลีกตัวหลบเขา

“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดันหันหน้ามาหาเขา มองใบหน้าเขาด้วยสายตาเกลียดชัง ทำให้เขารู้สึกตกใจที่เธอมีสีหน้าเช่นนี้ อีกทั้งเธอยังเอามือเรียวปิดเต้านมทั้งสองข้าง และกลีบร่องที่มันบวมแดง และมีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย เขายังเห็นอีกว่าใบหน้าของนางอาบไปด้วยน้ำตาที่เจิ่งนองทั้งสองแก้ม

“เป็นอะไร แค่มีเซ็กส์เท่านั้น” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่คำพูดของเข้าบาดลึกกรีดเข้าไปในใจเธอ

“นายมันเห็นแก่ตัว นายไม่รู้จักคำว่ารักด้วยซ้ำ นายรู้จังแต่เอาอย่างเดียว” เธอเอ่ยบอกทั้งน้ำตาที่แสนเจ็บปวด

“น้ำหวาน” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“พอเราจบกันแค่นี้ ฉันจะถอนหมั้น และเราไม่ต้องมาเจอกันอีกเลย และฉันจะคิดว่านายได้ตายไปจากชีวิตของฉัน” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำให้เขารู้สึกสะอึกกับคำพูดของเธอที่เธอบอกว่า นายตายไปจากชีวิตของฉัน เขาไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดเท่านี้มาก่อนเลย

“น้ำหวาน พี่ขอโทษ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เขาไม่รู้จะสรรหาคำใดให้สวยหรูไปมากกว่าคำว่าขอโทษ

“เก็บคำพูดนี้ไปบอกพ่อแม่ฉันเถอะ” เธอเอ่ยบอกทั้งน้ำตา และก้าวเดินไปเอาชุดเดรสของเธอที่ขาดมาผูก เพื่อสามารถใส่ได้ชั่วคราว เธอเห็นว่าเขากำลังก้าวเดินเข้ามาหาเธอ

“หยุด” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน และแข็งกร้าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำให้เขาหยุดก้าวเดินมาหาเธอทันที

“น้ำหวาน ให้อภัยพี่เถอะนะ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

เธอกลับไม่พูดสิ่งใดออกมา ขณะที่เธอสวมใส่ชุดจนเสร็จ เธอก้าวเดินเดินไปที่ลิฟต์เธอกดปุ่มลงตรงผนัง ไม่ช้าลิฟต์เปิดออก เธอก้าวเดินเข้าลิฟต์ เขาจะก้าวเดินเข้ามาในลิฟต์

“ไป!!!” เธอตะโกนไล่เขา เขาจึงหยุดยืนตรงหน้าลิฟต์สีหน้าและแววตาที่เธอเห็นเป็นสีหน้าที่มองเศร้า ดวงตาสองข้างแดงก่ำเหมือนกับคนกำลังจะร้องไห้ ไม่นานนักลิฟต์ก็ปิดลง

........................................

อย่าลืม! กดหัวใจ และ เขียนคอมเม้นท์มาพูดคุยกันบ้างน๊า ไรท์จะได้ไม่เหงา

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกท่าน และพยายามตอบกลับทุกคอมเม้นท์