บทที่ 14 หย่าแต่มีข้อแม้... 2/2

860 คำ

“ผมใส่ให้เมียคนเดียวเท่านั้น” เขาตั้งใจเน้นคำว่าเมีย เพื่อให้เธอรู้ว่าอย่างไรเธอก็สำคัญกว่าผู้หญิงทั้งหมดที่เข้ามาเกี่ยวพันกับเขา แต่ก่อนคิดว่าแค่ข่าวซุบซิบคงไม่เป็นอะไร แต่เขาลืมนึกถึงคนที่อยู่บ้านเสพข่าวอย่างเธอ และเขาก็ไม่เคยอธิบายอะไรเลย “อีกหน่อยก็ไม่ใช่แล้ว” เธอบ่นอุบอิบแต่ทว่าจับสร้อยเพชรเส้นสวยนี้อย่างเบามือ ราวกับต้องการถนอมมันให้อยู่กับเธอไปนาน ๆ แต่แค่นี้จะทำให้เธอให้หายโกรธย่อมเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เพราะเธอไม่ใจอ่อนให้เขาง่าย ๆ อีก “แต่ตอนนี้ใช่ ก็จงรับของขวัญจากสามีคุณซะ” เขาพูดจบแล้วก็ก้มมาหอมแก้มอีกครั้ง ทำเอาเธอต้องผลักออกแล้วหนีหน้าไป เขาเห็นเธอเป็นตัวอะไร สัตว์เลี้ยงผู้ซื่อสัตย์ตัวหนึ่งงั้นเหรอ ‘ทุเรศสิ้นดี’ ชายหนุ่มเห็นเมียหนีหน้าก็ถอนหายใจ หรือเขาต้องใช้แผนเด็ดขั้นสุดท้าย ชายหนุ่มหลอกล่อลูกชายให้มาดูดาวด้วยกัน เขากางเต็นท์ไว้หน้าบ้านเมื่อตอนเย็น พอตกกลางคืน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม