บทที่ 21 เสียงกรีดร้องของเมีย 2/2

1006 คำ

แต่วันนี้เมื่อเห็นอาการของลูกสาว จึงอดสงสารไม่ได้ มือเล็กของคนเป็นแม่ลูบหลังเบา ๆ “พ่อครับผมจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด บอกทนายด้วยนะครับ” “ได้ลูก พ่อก็ไม่ยอม ตอนนี้เรากลับบ้านกันก่อนเถอะ หนูดาหลาคงตกใจ เดี๋ยวกลับไปบ้านคงดีขึ้น” “ครับ” เธอเห็นดาหลาเป็นอย่างนี้ก็ยิ่งสงสาร พรุ่งนี้คงต้องพาไปตรวจที่โรงพยาบาล ร่างกายเธอไม่มีบาดแผล แต่สภาพจิตใจนี่อาการน่าเป็นห่วงเหลือเกิน ในโรงพัก... หลังจากที่นพดนัยได้รับการทำแผลเรียบร้อยแล้ว ตำรวจจึงเอาไปฝากขังไว้ก่อน เพราะเรื่องนี้เจ้าทุกข์เอาเรื่องจนถึงที่สุด หลายข้อหา แต่คนที่ไม่ยอมรับผิดกลับโหวกเหวกโวยวายออกมาลั่นสถานีตำรวจ “ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะ แกมาจับฉันทำไม พวกนั้นมันทำร้ายฉันนะ” “เงียบเสียงไว้โดนสอบพรุ่งนี้เถอะครับ” ตำรวจนายหนึ่งมายืนบอก ต่อให้รู้ว่าคนนี้เป็นคนที่ดังระดับประเทศ แต่เจ้าทุกข์ก็ไม่ยิ่งหย่อนกันเรียกว่ามวยถูกคู่โดยแท้ “นางนั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม